Mam 23 lata a mój facet 38

Rok temu poznałam faceta, na początku nie wiedziałam ile ma lat (a miał wtedy 37 ale wyglądał na 30/32). Kiedy się dowiedziałam chciałam przerwać tę znajomość, ale nie potrafiłam. Zakochałam się w nim z wzajemnością. Jesteśmy razem, jest dla mnie dobry, czuły, ale... jego rodzice mnie nie lubią, matka jest zdania, że jej syn powinien się związać z kobietą w wieku zbliżonym do siebie, że ja jestem głupią studentką i z czasem go zostawię dla młodszego. Moi rodzice też nie są zachwyceni, ale nie wtrącają się. Przyjaciółka cały czas mi wmawia, że marnuje sobie najlepsze lata przy nim, że kiedyś będę żałować, że się związałam z mężczyzną starszym 15 lat. Koledzy z jego pracy też są chyba zdania, że on mnie sponsoruje w zamian za... co prawdą nie jest, bo ja pracuje. Ogólnie mam wrażenie że całe otoczenie, rodzina, znajomi są przeciwko nam. Kocham go, ale czasem sobie myślę, że może maja rację, że to się z czasem rozpadnie. Jest mi smutno i przykro że nie mam z kim o tym porozmawiać, że każdy doszukuje się w naszym związku drugiego dna, że on mi kasę, a ja jemu seks.

Olej innych, kieruj sie Miloscia.

Wam ma być dobrze ze sobą, a innym nic do tego. Ich opiniami nie warto się przejmować. Może z czasem zmienią zdanie, gdy zobaczą że Wasza miłość trwa w najlepsze.

No i co z tego ze sie roznicie wiekiem. To az taka sensacja zeby o tym na internecie wypisywac? Rozszerz troche horyzonty autorko.

Nie napisałam po to żeby tworzyć sensacje z powodu różnicy wieku, tylko ciężko mi jest i przykro że nie mam w nikim wsparcie oprócz mojego faceta i że każdy jest przeciwko nam!