Wiem, co, z kim, jak, gdzie i dlaczego robię. Zdaję sobie sprawę z konsekwencji

i ponoszenia odpowiedzialności za swoje czyny. Umiem ocenić trzeźwo i jasno sytuację, w której się znajduję. Od zawsze potrafiłam to robić, nie zawsze zyskując tym sympatię i zrozumienie innych, ale to nie moja rzecz, że nie umieli lub nie chcieli tego zaakceptować. Dlatego: ja również nie będę akceptować tego, że ktoś myśli i robi przeciwnie do mnie. Tym sposobem raczej nie dojdzie się do kompromisu, ale i nie będzie się rezygnować z siebie, z własnego "ja". I tak, piszę ten temat w nawiązaniu do "czarnego protestu", a dokładniej-do aborcji na życzenie, bo, w głównej mierze, to o nią chodzi w tych całych protestach. Wystarczy tylko pomyśleć, otworzyć umysł. Wyłączyć wszelakie media, które są "opiniotwórcze". Żadna kobieta nie chce być zgwałcona, żadna nie chce urodzić chorego dziecka, żadna też nie chce, by jej życie skończyło się tuż po wydaniu dziecka na świat lub odejść razem z nim. I te trzy podpunkty muszą pozostać nietykalne. Ale kiedy słyszę "aborcja na życzenie", to ogarnia mnie żałosny śmiech. Tyle.