Awantury w domu

Siostra chlopaka lat 30 wpadla z typem po 4 miesiącach znajomosci. W domu nikt go nie lubi, bo za duzo pije, ale reszcie rodziny wydaje się spoko, bo go nie znaja. Dziecko urodzilo się 3 miesiace temu, typ od razu po porodzie się wprowadzil bez pytania i choc mieli się wyprowadzic, to nic się nie zmienialo. Oboje w domu nic nie robili, typ po pracy pil 4pak a ona szczesliwa, bo ktos ja zechcial. Ostatnio kladlismy się spać(często nocuje u chłopaka) i grał tv. I ona wpadla(bez pukania) z krzykiem, ze co my sobie wyobrazamy, ona ma dziecko i tu ma być spokoj. I od slowa do slowa wyszla awantura, padlo pare slow prawdy to spakowala dziecko, typa i pojechali do siostry. I teraz cała rodzina się nie odzywa, bo matka z dzieckiem najwazniejsza i jak smielismy jej coś powiedziec. Oczywiscie nie wiemy co nagadala, bo nikt się do nas nie odzywa i wierza jej, chociaż juz kiedys zlapali ja na klamstwie. Nienawidze się klocic, ale jak mnie zaczela obrazac to jej powiedzialam co o tym mysle(troche ostro, ale gorzka prawde). I teraz ciągle o tym mysle, spac nie moge, zoladek mnie boli i mam wyrzuty sumienia, bo w sumie moglam się nie wtracac. Najbardziej mi szkoda mojego chlopaka i jego mamy, bo widac, ze ich to meczy, chociaz chcieli, żeby sie wyprowadzili(ale nic nie mówili), no to jednak nie w taki sposob. Mieli wszystko pod nos podstawione, a traktowali wszystkich bez szacunku(matke to juz totalnie jak wroga, bo poprosila tatuska, zeby chociaz jak z wozkiem po dworze chodzil to nie pil, bo jeszcze ktos na policje zadzwoni i dziecko zabiora, a on w jednej rece wozek, w drugiej puszka). Chciałabym, żeby się pogodzili, ale pewnie ona nie ustapi, bo jej się wszystko nalezy, a nikt nie ma zamiaru jej przepraszac. Może skoro mam takie wyrzuty sumienia to jednak mają racje?