Bedzie cos z tego?

Jestem fajna, atrakcyjna dziewczyną w okolicach 30. od 3 lat po rozwodzie. Zawsze "zakochiwalam" czy ciągnęło mnie do typów lekko spod ciemnej gwiazdy. jesli sie zakochalam to dawalam cala siebie. ALe potem upadki ciezko przechodzilam. Gdy w koncu uporalam sie jakos ze swoim życiem. Gdy wyleczylam sie z mojej ostatniej -bardzo destrukcyjnej miłości pojawil sie ON. trochę starszy, mily, sympatyczny, inteligentny, ogarnięty życiowo. Idealna partia dla mnie. CZUŁY, okazujacy mi spore zainteresowanie. Mysle ze traktuje mnie powaznie... Wiem, ze moglabym miec go na pstrykniecie palca. A ja co? a ja NIC... nic nie czuje. Wprawdzie to poczatek znajomości, ale gdyby mialo cos zaiskrzyc to chyba by juz zaiskrzylo... on mnie wiecznie zasypuje komplementami i serdudzkami. Pisze ze teskni, ze chcialby byc obok... az mnie mdli czasami... a ja jestem oschla. jedyny komplement jaki mu powiedzialam to to że dobrze caluje... nie wiem jak sie zachowac i jak sie odnalezc... nie bawi mnie juz takie pisanie z kims... On myśli o mniepowaznie a ja jedynie tak z braku laku... chociaz moj zegar juz tyka... i tego sie boje ze jak bede za wybredna to zostane zupelnie sama. Jestem z nim dzisiaj umowiona... kolacja u niego. wiem ze sie postara... a ja mam jedynie nadzieje ze bedzie dobry seks. może jak mnie dobrze wybzyka to zmienie podejscie do niego

Jak dla mnie szkoda czasu jak nie iskrzy na początku to na co to usilne szukanie w nim partnera? Predzej czy później będzie z tego wielkie nic.

Jesteś cudowną kobietą.

Napisz jutro jak było?