obsesja na punkcie pierścionka

bardzo chciałabym dostać pierścionek od tż-a. dla mnie to nie tylko pierścionek ale także poczucie ze mam kogos, taka bliskość, taka niewidzialna wiez. wiem co mowie, bo z poprzednim partnerem nosiliśmy srebrne obrączki i miałam wlasnie to wyjątkowe poczucie. mam bzika na punkcie dloni, paznokci, bardzo nie podoba mi się gdy dziewczyna nie nosi zadnych pierscionkow, gdy ma "puste dłonie", szczególnie gdy jest zajeta. bardzo niefajnie mi się to kojarzy, z jakas nieczystością. ciagle kupuje jakies nowe pierścionki ale denerwuje mnie to, bo zadnen tak naprawdę mi się w efekcie nie podoba , nie nosze ich, nie pasuja mi, bo to nie jest to samo, do tego masa pieniędzy idzie w bloto. może było by trochę inaczej, ale mój tż nie jest typem romantyka i nigdy nie dostałam od niego zadnej biżuterii dlatego tez może nie miałam tego poczucia. dodam, ze akceptuje tylko zloto, ze względu zdrowotnych tez, ale tz nie miał okazji się dowiedzieć ... wiem, ze milosc jest najwazniejsza. jednak myśli o pierścionku nie daja mi spokoju , wszystko mi się z tym kojarzy, mysle o tym non stop. zadręcza mnie już to. !! wydaje mi się, ze z nim wszystko byłoby latwiejsze , piękniejsze. zazdroszczę zaręczonym dziewczynom, nie tylko ze względu na pierścionek ale także tej pewności, narzeczeństwo to już cos .. chciałabym być już narzeczona , zona. facetowi nie będę już więcej dawac do zrozumienia tego bo dopóki facet nie chce , to nic nie będzie. ale nawet gdybym nie miała nikogo, tez chciałabym nosic pierścionek, nie az tak bardzo jak teraz, jednak również. wg mnie dodaje on 50% do atrakcyjności dziewczyny, nie wiem jak sobie z tym poradzic.