E.Leclerc ZG 08.12.2016

To było około godziny 17-tej. Człowiek idzie sobie spokojnie jak gdyby nigdy nic. Noc, miejski zgiełk. Każdy zabiegany pędzi w swoją stronę. Ludzie mijają się w biegu. Nagle przechodzi obok nas ktoś i czas jak by na ułamek sekundy zatrzymuje się, a umysł robi jak gdyby zdjęcie tej jednej sekundy. Podświadomość jak gdyby podpowiada nam, że to nie był ktoś zwyczajny, ktoś z tłumu. Czujemy specyficzną taką wewnętrzną potrzebę odwrócenia się.. chcemy pobiec za tą osobą i sprawdzić kim jest. Może to ona, może to ta, która tak głęboko utkwiła w naszej podświadomości, że umysł rejestruje Ją nawet gdy świadomość jest rozkojarzona. Tysiące pytań niczym lawina spływają na nas w parę chwil. Pytań na które nigdy nie poznamy odpowiedzi. Dlaczego? Bo ostatecznie idziemy dalej nie odwracając wzroku z obawy przed tym, że wolimy nie wiedzieć, nie czuć, nie cierpieć.. Wolimy nie znać prawdy, bo prawda bywa bolesna. Wolimy nie czuć, bo emocje wytrącają nas z równowagi. Wolimy unikać ewentualnego cierpienia związanego z ewentualną porażką. A co jeśli to Ona? Gdyby jeszcze człowiek był bardziej pewny siebie.. gdyby był w stanie wykrzesać z siebie tych parę słów i przedłużyć tych kilka sekund. Co jeśli... Tymczasem odchodzi zlewając się z mrokiem i pozostaje niedosyt. Głód wiedzy, niepewność. Czy dobrze postępujemy odchodząc? Ktoś by mógł oskarżyć mnie o tchórzostwo i brak finezji. Tak poniekąd jest. Nie każdy potrafi dzielnie kroczyć przez życie. Nie każdy potrafi znosić bez końca szereg upokorzeń. Nie każdy potrafi kochać od tak, bez poświęcenia, bez głębokich emocji. Nadal jednak pozostaje pytanie - A jeśli to była Ona? I tu dostrzegamy swoją śmieszność. Wszak nie jest to dojrzałe i stosowne zwłaszcza w tym wieku. Dobrze czasami się dzieje, że ludzie boją się tego pierwszego kroku. Zaoszczędzą innym i sobie zmartwień. A jeśli to była Ona, to zapewne lepiej że się nie odezwałem. Tylko były by ze mną problemy. I tak dochodzę do wniosku, że pisana jest mi samotność. Bo serce już pękło tylko umysł nie zawsze w pełni jest tego świadomy. Cóż zatem pozostało? Trwać i mieć nadzieję, że takich sytuacji będzie niewiele. Wrażliwość bywa przekleństwem.

tak, wrażliwość bywa przekleństwem, a nadwrażliwość jest bólem nie do opisania. :(

figlarny umysł płata figle może tylko szukam Jej w tłumie może to mój egoizm, tęsknota... nie powinienem... na samą myśl czuje się bezradny to uczucie przytłacza mężczyznę nadwrażliwość połączona z nerwicą to dopiero koktajl piję go każdego dnia...

rozumiem że wykreowałeś sobie w głowie postać wymarzonej kobiety i wydaje ci się że kiedyś ją spotkasz? :)

nie... ten obraz to ktoś realny miałem okazję poznać Ją i zrozumieć sporo jednak mnie to kosztowało Ją zresztą także

ciekawi mnie czy też czasami tak macie mijając ludzi na ulicy?

zwiędnięta róża

kiedyś miałam taki okres że widziałam Go albo raczej szukałam jego podobieństwa we wszystkich spotykanych męskich twarzach. jeśli jakiś facet miał choćby najmniejsze podobieństwo to już mógł liczyć na moją przychylność i sympatię, a priori :D szalone to było ale taka jest miłość.

cięta, dzika, czy w doniczce?

Doskonale cię rozumiem bo jestem wrażliwy i wiem jak to jest

tak na wszelki wypadek chciałbym przeprosić, ale się boję

za co chciałbyś ją przeprosić? :)

Mi zajrzała miłości w oczy i wiem jak to jest bardzo się bałem dlatego że kiedyś zostałem zraniony bałem się spojrzeć jej w oczy strach mnie ogarniał i ona to widziała też się bała ale nie wiedziała dlaczego

boję się ingerować boję się siebie i tego co we mnie tkwi boję się, że to nic nie znaczy wiem, że to trudne wiem, że popełniłem szereg błędów wiem, że straszny ze mnie głupiec, niedojrzały dziękuję Bogu, że niektóre osoby okazały się mądrzejsze szkoda, że ja tej mądrości nie zaznałem człowiek czasami irracjonalnie niszczy to co najbardziej ceni obwinia innych choć to w nim tkwi problem mój problem jest poważny dlatego pozostało mi tylko kroczyć obraną drogą reszta w rękach Boga o ile istnieje

taka jak małego księcia dzika oswojona

wszystko będzie dobrze, życzę ci tego :)

Ja życzę sobie tego bym już nigdy nikogo nie skrzywdził. Jej natomiast by nadal potrafiła kroczyć przez życie tak jak do tej pory mądrze podejmując decyzje i nie żałując minionych dni. Powinna być świadoma tego, że była pięknym epizodem mojego życia i życzę Jej z całego serca jak najlepiej. Mimo iż nie mogłem spełnić Jej prośby i tak zawsze będę przy Niej moimi myślami. A całej reszcie życzę więcej rozwagi abyście mogli bardziej docenić i dostrzec to co tak unikatowe, bezcenne.

w życiu chodzi o to żeby przede wszystkim nie szkodzić a błądzić...błądzić jest rzeczą ludzką. :)

padły tu kluczowe słowa jak zwykle nie wiem jak postapić

po prostu żyj i bądź tym kim chciałeś być na początku wszystkiego, bądź dobrym, opiekuńczym człowiekiem jak dawniej :)

nie potrafię i o to w tym wszystkim chodzi są w naszym życiu momenty, które zmieniają nas bezpowrotnie mimo iż tacy sami to paradoksalnie jednak już całkiem inni

chyba powinienem już zamilknąć

jak uważasz, co postanowisz tak będzie :)

I już nie będzie tak jak było na wszystko będziemy patrzeć innaczej i już nie będzie wszystko tym co było

panta rei... takie życie :)

dla niektórych czas zatrzymał się w miejscu i nie potrafią sobie samemu wybaczyć

To też prawda

a co musiałoby się zadziać żeby sobie wybaczyli? :)

dla jasności Jej nie mam czego wybaczać. Mam problem sam ze sobą.

czy można ci jakoś pomóc?