Problem z byciem sobą

Chciałabym bez skrępowania wyrażać siebie, a ciągle nie do końca udaje mi się to. Jestem z natury osobą energiczną i kreatywną, odznaczam się dużą ciekawością świata i pędem do wiedzy, problem w tym, że na co dzień nie za bardzo potrafię pokazać, jaka jestem naprawdę. Wychodzę zazwyczaj na kogoś innego - cichą, bezbarwną postać bez własnego zdania. Próbowałam to zmienić, jednak nic z tego nie wyszło. W dalszym ciągu przejmuję się ludźmi, obawiam się, że swoją wyrazistością mogłabym przytłaczać innych, że nie spotkam się ze zrozumieniem z ich strony... Niejednokrotnie czułam się tłamszona i ograniczana przez ludzi w moim otoczeniu, np. dzieliłam się z kimś swoim pomysłem dotyczącym czegoś, a ten ktoś zaraz gasił mój entuzjazm. Podobnie było z eksperymentami, na jakie się decydowałam. Mam już dość takiego życia. Chcę w końcu wyrażać otwarcie siebie samą i nie zastanawiać się, jak to przyjęte przez innych. Pytanie: jak?

tez bym chciala wiedziec, mam ten sam problem. Pelno wokol ludzi, co gadaja kompletne glupoty, a wszyscy ich sluchaja, ja sie dawno temu poddalam, bo nie zmienie swiata, ale w sobie bym mogla cos odmienic ..

co sądzisz na temat filmu Interstellar, zwl pobytu Connora w czarnej dziurze i nadawaniu stamtąd sygnałów do córeczki w pokoju- najpierw małej a potem dorosłej szukającej ost raz odp na wzór ? k tym, że książki zaczęły się wysuwać zgodnie z alfabetem Morse'a oraz że cudownym zarządzaniem losu wpadła na to, że zegarek od ojca wskazuje na rozwiązanie. Jak Connor mógł przeżyć x lat w zawieszeniu w czarnej dziurze? dlaczego Connor pomimo stu dwudziestu lat dalej przezyl-odnaleziony -jakims cudem wyluskany z czarnej dziury- tak jak jego kol. Hathaway, natomiast córka Connora po przylocie na stację Connora umiera? co się zatem z ta dwójka astronautów stało, że dalej żyją i żyją.. jak plynie czas w czarnej dziurze, czy tam to plynie w ogóle? czy to w ogóle była czarna dziura czy jakis 4/5 th dimension? czy filmu nie ośmieszają te akcenty z kolonizacja nieznanego pod hamerykanska banderą i ta dziecięca wiara w to, że znajdziemy i podbijemy inne światy a także to jak to fantastycznie sprawnie i wręcz w ekstatycznej atmosferze córka Connora rozwiązuje zagadke na wzór przy pomocy zegarka? to miało poruszyć dzieci czy dorosłego widza? Zgłoś

23:02 - ja tak samo. Czuję się stłamszona i niespełniona, a im dłużej to trwa, tym jest gorzej. Nie chcę do końca życia ukrywać swojej prawdziwej natury.