Czemu tak z nim mam?

Zawsze było tak, że poznawałam faceta i albo mieliśmy o czym rozmawiać albo nasze drogi się rozchodziły. Jeśli nie mieliśmy o czym rozmawiać to po kilku godzinach spędzonych razem zaczynałam się nudzić. Tym razem jest inaczej i sama do końca tego nie rozumiem.. Wiem czym on się interesuje, ale czy podzielam jego pasje.. w jakimś stopniu tak,ale w niewielkim. Jak się widzimy to nie mam potrzeby z nim rozmawiać, ale czuję do niego coś tak silnego.. przyjaźń, miłość, przywiązanie, szacunek, zaufanie.. że nawet jak przez kilka godzin siedzę wtulona w niego i trzymam go za rękę to i tak cały czas tak bardzo za nim tęsknię.. A jak tylko ode mnie wyjdzie to ja już świruję.. Nie mam potrzeby gadania czy włóczenia się z nim po kawiarniach, chociaż jestem towarzyską i wygadaną osobą.. przy nim chcę tylko, żeby przy mnie był i nic więcej.. A jak z nim gdzieś idę za rękę to jestem z tego tak bardzo dumna.. mimo, że nie jesteśmy w związku, a jedynie w przyjacielskiej relacji. Co to jest, co to znaczy, czemu tak z nim mam?

Nie wiem i nie chce wiedzieć

Ktoś wie? Wydaje mi się, że jak ludzie się spotykają to chcą mieć ciekawe tematy do rozmowy, gdzieś razem wychodzić, fajnie się bawić... a ja oczywiście chętnie z nim wychodzę, ale tak naprawdę do szczęście wystarczy mi, że będziemy siedzieć w domu wtuleni w siebie i tyle.. Żyć bez niego nie mogę, nawet jak jest przy mnie to i tak tęsknię, nie wspominając co czuję jak go nie ma.. A zbyt często się niestety nie widujemy. Zauroczenie, zakochanie...?

Mało gadająca kobieta to skarb, ok na początku jest to uciążliwe bo cisza krępuje ale później masz profity bo w długim związku zwykle kobiety mnóstwo gadają i jest to uciążliwe dla uszu.

Miłość jest piękna:)

Może to ja nienormalny jestem ale wtulanie się w siebie w mieszkaniu i spacerowanie za rękę to przyjacielska relacja?