Czy to dziwne, że wyznanie mojej dziewczyny mnie zabolały?

Ja i moja dziewczyna jesteśmy młodymi (po 21 lat) studentami, ale oboje z kompleksami. Jej kompleksem (niestety poważnym kompleksem) jest nadwaga, mimo to wciąż wygląda atrakcyjnie i jest zgrabna mimo z tymi kilkoma dodatkowymi kilogramami. Możliwe, że nie jest świadoma moich kompleksów, bo od zawsze byłem uważany przez wielu rówieśników za dziwaka i kogoś gorszego. Na tyle to wryło mi się w świadomość, że nie umiem tych natrętnych myśli zwalczyć w 100%. Odkąd poznałem kilku nowych przyjaciół w tym ją, moje życie stało się bardziej kolorowe i nabrałem więcej pewności siebie, choć do ideału jeszcze mi bardzo daleko. Ją urzekło we mnie poczucie humoru i luźne podejście (fakt, w doborowym gronie umiem się obyć), mnie natomiast jej inteligencja, również poczucie humoru jak i uroda. Ostatnio siedząc wtuleni w siebie wyznała, że jej planem co do życia było, że jeśli nie znajdzie partnera ani dobrej pracy to zrobi sobie liposukcję i odpicuje się na bóstwo, aby poślubić bogatego gangstera, a przy wyborze wybrałaby z najsilniejszym charakterem. To mnie trochę zabolało wewnętrznie, gdyż sam nie jestem silny psychicznie, wręcz przeciwnie, gdyż potrafię się przejmować wieloma niepotrzebnymi rzeczami a w skrajnych sytuacjach nawet panikować. To tylko bardziej utwierdza mnie w przekonaniu (oby błędnym!), że jest ze mną z desperacji. To naprawdę ładna i do tego inteligentna dziewczyna, tylko ma zbyt duży dystans do ludzi i jak sama mówi nieraz była nazywana "zimną s...ką". Mam nadzieję, że to co piszę to nieprawda, ale nie daje mi to spokoju. W prawdzie te jej dawne "plany" to raczej takie śmiechem-żartem, ale fakt, faktem jest, że kobiety zawsze będą wybierać faceta z silnym charakterem, więc zastanawia mnie dlaczego jest akurat ze mną? Z braku lepszego wyboru? Nie wiem czemu, ale nie daje mi to spokoju, bo mogłaby faktycznie mieć kogoś inteligentniejszego i bardziej charyzmatycznego ode mnie a mimo to jest ze mną. Cieszy mnie to, naprawdę cieszy, ale ostatnio zaczęła pojawiać się u mnie taka myśl. Czy waszym zdaniem niepotrzebnie panikuję? Wiem, że takie problemy powinienem załatwiać u specjalisty, ale ostatnio nie ma mnie w moim mieście, gdzie chodzę do swojej lekarki (tak, psychiatra). Co mogę zrobić w takiej sytuacji? Może wziąłem jej wypowiedź zbyt serio? Tak wiem, to głupie pytanie.

up

up?

to troche dziwna relacja..bo prawdopodobnie ty masz bardziej kobieca nature niz ona

@up Po czym dokładnie to wnioskujesz? Chciałbym wiedzieć.

Bełkot, nie umiesz pisać poprawnie, co studiujesz? :D

Popracuj nad soba i swoimi kompleksami i samoocema, bo niedlugo zostaniesz sam. Na dluzsza mete kazdy zmeczy sie osoba, ktora jest nadwrazliwa i ma depresyjne sklonnosci.

prawdziwa milosc nie patrzy na stopien siły,a od siebie ci powiem ze te sraczo maczo tylko naśladują innych samczyków i boją się być sobą,zakładają różne maski,wrażliwość jest super ,buduj sobie pancerz żeby nie można było cie powalić łatwo,siła może wzrastać jeśli nad tym pracujesz,połączenie siły i wrażliwości jest najlepsze,niewrażliwy nic już nie może ,więc masz wszystkie możliwości

Poza tym, to co powiedziala, to faktycznie trzeba traktowac jako pol zartem pol serio, ludzie, zwlaszcza w mlodosci, "planuja" rozne dziwne rzeczy, np dziewczyny, jak nie trafia do tej czy tamtej pory na super chlopaka na meza to "zostana" lesbijkami, itp inne dziwne postanowienia i pomysly. Takze, gdybym uslyszala to co Ty to bym sie tylko smiala i nie zawracala glowy. Problem jednak w tym, ze z twoich opisow wyziera ogromny brak pewnosci siebie, uczucie, ze jestes za malo dobry, gorszy i mimo, ze dziwewczyna wyraznie jest z Toba szczesliwa, Ty szukasz dziury w calym? Tylko po co?