Boję się dorosłego życia

Jestem 25-letnią wykształconą dziewczyną z dobrą pracą (stanowisko kierownicze). Jeszcze do niedawna mieszkałam z mamą i młodszym bratem, ale postanowili wyjechać za granicę . Zostałam sama w domu (ojciec też jest za granicą). Zapomniałam dodać, że od 7 lat mam faceta, nigdy nie mieszkaliśmy razem, a teraz on chce się do mnie wprowadzić. I właśnie tego panicznie się boję. Tego dorosłego życia w dwójkę, tego, że w końcu poczuję się uziemiona, że będę mu gotować obiadki, prać jego brudy. W końcu tego, że on będzie chciał założyć rodzinę. Panicznie przeraża mnie wizja ślubu, później dzieci. Tego przykrego, dorosłego życia, tego kieratu, tej cholernej odpowiedzialności. Teraz jest mi dobrze, uwielbiam z nim randkować, może to dziwnie zabrzmi, ale rozstawać się po to, żeby następnego dnia znowu się spotkać i cieszyć się sobą na nowo. Wiadomo, że inaczej wygląda związek kiedy ludzie mieszkają ze sobą, a inaczej, kiedy mieszkają osobno. Co jest ze mną nie tak, że tak panicznie boję się tego dorosłego życia?