chrzestni dylemat

witajcie, mam spory dylemat. Wkrótce urodzi nam się pierwsze dziecko, no i pytanie kto będzie chrzestnym. Poruszyłam temat z mężem to powiedział, że no chyba jedna jego siostra. I tu mam problem z tym duży. Teściowie oraz obie siostry mojego męża *jedna była jego świadkiem - spóźnili się na nasz ślub 15 minut. Mieszkali najbliżej ze wszystkich bo jakieś 500m do Kościoła mieli. Wstyd przed księdzem i rodziną dla mnie spory był, Postanowiłam sobie wtedy, że więcej nie pozwolę na coś takiego i nie będa ustawiała żadnej imprezy zaleznej od ich obecnosci. Po ślubie dzień później mąż zwrócił matce uwagę o to spóźnienie to ona się obraziła na niego, bo jak śmiał się jej czepiać o takie głupoty. Dziewczyny mam rację, że nie chcę jego siostry na chrzestną ? Poradźcie coś :)

Czy siostra jest osobą wierzącą? Czy będzie w stanie wspierać Twoje dziecko duchowo i materialnie gdyby Was zabrakło?

jedna siostra jest chyba wierząca, bo chodzi do kościoła codziennie, jednak ma problemy z piciem i to spore. Druga, ta którą chce na chrzestną, jest młoda, czy wierząca nie wiem, ale do kościoła nie za bardzo chodzi. Dawniej były z nią spore problemy, imprezowanie, alkohol, kradzieże itd. Jak dla mnie nie jest na tyle dojrzała do pełnienia tej funkcji. Ominęłam ten aspekt w opisie, bo skupiłam się na braku kultury i spóźnieniu :)

A jaką masz alternatywę?

Wśród wykształconych i inteligentnych ludzi chrzty wychodzą z mody. Bo to ciemnota i zabobon. Ty chyba z jakiejś bardzo mocno zapadłej wsi klikasz.?

Sama nie dojrzałaś do chrzczenia dziecka, skoro pomijasz aspekt wiary, a skupiasz się tylko na obyczajowości potencjalnej chrzestnej. Ogólnie to niezła patola - jedna chleje, druga baluje... Ty pewnie też męża zapoznałaś w programie "Chłopaki di wzięcia" :)

alternatywa - mam dwóch braci i ich żony, ze wszystkimi jestem blisko. Z bratowymi się przyjaźnię, znamy się juz z jedną ponad 10 lat z drugą 6 i bardzo dobrze się układa. Po prostu się lubimy. Mąż ma małą rodzinę, ma jedynie 2 kuzynów, ale mieszkają daleko i ma z nimi rzadki kontakt. Na pozostałe komentarze nie odpowiem

z tej przyczyny, że są obraźliwe, a ich autorzy średnio bystrzy. Aspekt wiary ominięty został w opisie ... proszę czytać ze zrozumieniem. A obyczajowość czy też obyczajność ma tak samo znaczenie jak wiara, niekiedy większe - bo ludzie określający się mianem wierzących nie są moralni ;)

Bystrzacho, jak możesz omijać aspekt wiary, skoro on jest najważniejszy?? Pomódl się o rozum i rozeznanie, a nie zapomnij pomodlić się o uwolnienie szwagierki z nałogu...

A to, że tak sie kolokwialnie zapytam: a to po ..uj ta szopka?

aspekt wiary ominięty w opisie a nie przy podejmowaniu decyzji Ludzie uczcie się czytać ze zrozumieniem. Autorko - ja bym jednak obstawała na swoim będąc tobą - Kościół pełen ludzi, inne dzieci do chrztu a wasza chrzestna się spóźnia? Będziecie się wtedy okropnie czuć, moja znajoma tak miała, cała uroczystość do bani. No i takie spoźnianie się to totalny brak szacunku. nie pozwól sobie na to

Grzesznik, który żałuje, a później upada i znów wpada w grzech z powodu swojej słabości, znów odnajduje przebaczenie, jeśli uznaje się za potrzebującego miłosierdzia. Niemoralny zaś to ten, kto grzeszy i nie żałuje, ten, kto grzeszy i udaje, że jest chrześcijaninem, a swoim podwójnym życiem demoralizuje, gorszy. Niemoralny nie zna pokory, nie uważa, by potrzebował pomocy, prowadzi podwójne życie. Nie należy traktować niemoralności tak, jakby była tylko kolejnym grzechem: pomimo iż często identyfikuje się niemoralność z grzechem, tak naprawdę są to dwie różne rzeczywistości, choć w pewnej mierze połączone. Grzech, przede wszystkim wówczas, gdy się powtarza, może prowadzić do niemoralności, jednak nie w wymiarze ilościowym - w tym sensie, by pewna konkretna liczba grzechów miała decydować o tym, że dana osoba staje się niemoralna - lecz raczej jakościowym: powstają przyzwyczajenia, które ograniczają zdolność kochania i prowadzą do poczucia samowystarczalności. Osobę niemoralną męczy proszenie o przebaczenie, zaczyna ona wierzyć, że nie musi już o nie prosić. W osobę niemoralną nie zmieniamy się nagle; proces upadku, w którym ześlizgujemy się coraz niżej, jest długi. Nie można utożsamiać go po prostu z serią popełnionych grzechów. Ktoś może być wielkim grzesznikiem, a mimo to nie popaść w niemoralność.

Niemoralność nie jest czynem, ale stanem, stanem osobowym i społecznym, w którym ktoś przyzwyczaja się żyć. Niemoralny jest tak zamknięty i spełniony w satysfakcji ze swojej samowystarczalności, że nie pozwala niczemu i nikomu podawać tego w wątpliwość. Zbudował dobre zdanie o sobie, opinię, która opiera się na zachowaniach podstępnych, oszukańczych: przeżywa życie pośród ścieżek oportunizmu, za cenę godności swej własnej i innych. Twarz niemoralnego mówi zawsze: „To nie moja wina!”. Moja babcia nazywała to „twarzą świętoszka”. Niemoralny to ten, który jest oburzony, że ktoś mu ukradł portfel, i narzeka na to, jak niebezpieczne są ulice, a później oszukuje państwo, unikając płacenia podatków, a może nawet zwalnia swoich pracowników co trzy miesiące, by uniknąć konieczności przyjęcia ich na umowę na czas nieokreślony, czy też korzysta z pracy na czarno. A później wręcz przechwala się jeszcze swoją chytrością wśród przyjaciół. To ten, kto może nawet chodzi na mszę w każdą niedzielę, ale nie ma żadnego problemu z wykorzystywaniem swojej pozycji władzy, oczekując łapówek. Niemoralność sprawia, że traci się poczucie wstydu, które strzeże prawdy, dobroc****iękna. Niemoralny często nie zdaje sobie sprawy ze swojego stanu, dokładnie tak jak ktoś, kto ma nieświeży oddech i nie czuje tego. Nie jest łatwo niemoralnemu wyjść z tej sytuacji dzięki własnym wyrzutom sumienia. Zwykle Pan zbawia taką osobę poprzez wielkie życiowe próby, sytuacje, których nie może ona uniknąć, a które przebijają budowaną powoli skorupkę, pozwalając w ten sposób wniknąć łasce Bożej.

gość dziś Nie ma to jak założyć temat i samej ze sobą pisać, co? :)

czytając gościu Twoje definicje niemoralności i grzechu doszłam do przekonania, że jedna z sióstr mego męża spełnia warunki. Posiada ową twarz świętoszka - przykład: przez 7 lat była w związku z żonatym mężczyzną, usiłowała doprowadzić do tego,aby jej zapisał swoje mieszkanie z pominięciem jego dziecka. A w sytuacji jak teściowa (bezzasadnie) podejrzewała swego męża o romans to ta właśnie siostra rozsyłała maile i wiaodmości po facebook, że ta i ta to ku...wa bo romansuje z jej ojcem i rozbija rodzinę.

pełnadylematuprzyszłamama dziś Ty za to święta... szkoda Twojego dziecka, mieć taka matkę to udręka.

święta nie jestem, ale nigdy nie interesowałam się czyimś facetem/mężem A co sama jesteś w z tej kategorii? :) życzę powodzenia, szwagierka pewnie dlatego pije, 42 lata na karku, sama, bo pan jednak został przy żonie i zyje na koszt teściów

Do jednej laski wpłynął projekt ustawy żeby takie wsie jak ta w której mieszka autorka, zabijać gwoździami i murować okna. Może przejdzie....