Po jakimś czasie mam ochotę ucieć ze znajomości z facetem

Z tym z którym aktualnie się spotykam, jest tak samo. Ale gorzej, że on już zna moich rodziców i u mnie bywa. Czasami nawet potrafię być wobec niego chłodna, lekko sztywna. Sam na sam jest lepiej, ale i tak mam dni, że nie chce mi się tak często widywać, nie mam ochoty się przytulać czy całowac. Czuję jakąś dziwną niechęć. Chcę być sama. Miałam tak prędzej czy później z każdym facetem. Skąd się to może brać?

ja mam podobnie meczy mnie znajomosc z facetem z ktorym sie spotykam ,czesto unikam spotkan wymyslam ze nie moge bo mam cos do zrobienia , nie potrafie zerwac a powinnam

bo ni mosz brania dzioucha... taka prawda

Wiec po co sie z nimi spotykacie? Sponsor, plasterek, czy zapchajdziura?

Dodam, że mam 25 lat. Ten aktualny facet baardzo jest za mną, w ogień by za mną skoczył. Ja może nie wymyślam wymówek, po prostu mówię, że się nie spotkamy, bo chcę spędzić czas sama i tyle.

Ja tak mam z kobietami... Jestem introwertykiem.

Ja nie zwracam uwagi na kasę czy seks. Ja się spotykam z takimi, do których coś czuję! i buduję więź, z aktualnym w jakiś sposób ją czuję. A za chwilę mam wrażenie, że zaczynam to "nadrywać" i musi minąć parę dni, by było lepiej. Nie wiem czemu tak mam. To jest trzeci mężczyzna z którym jestem, nie licząc też licznych randek, na których się kończyło (często gęsto była odmowa z mojej strony).

No ja nie jestem taką typową introwertyczką, bardzo zamknięta w sobie na pewno nie jestem, sporo gadam etc. Ale często potrzebuję pobyć sama.

Masz defekt psychiczny. Tego sie nie leczy.

Zgaduje ze autorka nigdy nie była zakochana, skoro z każdym jest tak samo.

Byłam zakochana. Szczególnie w jednym z nich. A i tak było podobnie po jakimś czasie

A teraz do niego wylatujesz?

nanan

glupia

up

Kolejna królewna z drewna.

Po prostu nie kochasz tego mezczyzny i weszlas w zwiazek z powodow tylko tobie znanych. Rozumiem roznice charAkterow i osobowosci, ale jesli chce sie byc z ta osoba to trzeba przegadac takie sprawy. Lecz skoro chcesz ograniczac kontakt, to to nie jest to :)

No właśnie mi się z nim bardzo dobrze gada i jesteśmy ze sobą szczerzy. Nie weszłam z nim w związek od razu, miałam wątpliwości i on o nich wiedział. I nie chodzi o to że chcę ograniczać kontakty - po prostu nie mam potrzeby widywać się bardzo często, tak z 3 razy w tygodniu mi całkowicie wystarcza.

I wyjaśnieniem nie jest brak uczuć. Ja byłam i jestem w stosunku do niego czasami bardzo czuła. Głaszczę go po policzku, patrzę w oczy i czuję czułość. A innym razem czuję jakąś dziwną obojętność.

3 razy w tygodniu to niemalo:) Tylko jak i tyle dla ciebie to max., to jak widzisz swoja przyszlosc u jego boku? Wspolne urlopy, wyjazdy, zamieszkiwanie, malzenstwo? Chyba ze jest marynarzem albo kierowca tira i zjezdza co jakis czas ;)

Wspólny wyjazd by mi jakoś nie przeszkadzał (jedziemy razem niedługo) ale chciałabym czasem mieć możliwość na samotny wyjazd (lubię je), a nie czuć się w obowiązku zawsze z kimś jechać (a wiem że są takie pary, że nie ma mowy, żeby ktoś sam sobie gdzieś jechać). Nie wiem, czy bym chciała z kimś mieszkać. Wyprowadzam się niedługo do kawalerki i nic mnie tak nie cieszy jak możliwość mieszkania samej. Nie wiem, może to się zmieni. Małżeństwa nigdy nie chciałam.

Przepraszam za błędy, słownik w telefonie mi czasem poprawia słowa

Wiem, że on ma inaczej. Chciałby mnie cały czas widywać. Jest zaangażowany, nadal mocno zakochany. On chce zacieśniać znajomość, a ja się z tym dziwnie czuję. Bo czuję, jakbym miała stracić wolność i niezależność.

Oczywiście nie robię nic wbrew sobie, ale po prostu widzę, że on ma inne oczekiwania i ja mam inne. Mnie trochę irytuje nawet to, że próbuje się wkupić w łaski moich rodziców. Jeszcze jak nie byliśmy oficjalnie parą to on potrafił do nich nawet mmsa ze zdjęciem z miejsca gdzie byliśmy wysyłać. A moi rodzice go lubią, i to nawet bardzo. Tata, który był zawsze trochę przeciwny moim byłym, jego lubi.

to po co sie wiazalas

ale w czym problem? nie czujesz rozwoju z facetem czy raczej chesz jakiegies bliskości z nim?

Chyba w tym, że chciałabym się zatrzymać na pewnym etapie a wiem że tak się nie da. Że w miarę postępowania znajomości będę z nim musiała "dzielić" całe życie. A tego sobie nie wyobrażam. Z żadnym człowiekiem

to idz do psychologa

Wiec autorko to nie jest TEN. A jeszcze zapytam, ile jestescie razem? Po jakim czasie zaczynasz odczuwac chec "ucieczki"?

Jesteśmy razem pół roku. Taki odruch ucieczki zawsze pojawiał mi się szybko, już po 2-3 miesiącach. Z nim odczuwałam opo podobnym czasie, a moze nawet wcześniej tylko że słabiej bo nie było jeszcze "ryzyka", ale weszłam w to, bo sobie po przemyśleniu nie wyobrażałam, że zerwiemy znajomość. Nie chciałam tego. To tak jakbym chciała i równocześnie nie chciała. Nie umiem ani go opuścić, ani zaangażować się w 100 %. Może to jakiś podświadomy lęk, nie wiem.