Jak pogodzić studia z ciążą ?

Hej :) Jestem na 1 roku studiów, mam 20 lat i właśnie się dowiedziałam, że zostanę mamą ! Termin mam na 16 września. Ten semestr jeszcze spokojnie dokończę, myślę że nie będę miała z tym większych problemów. Lubię się uczyć i uczę się dosyć szybko, a moje wyniki są wręcz bardzo dobre. Problem w tym że razem z narzeczonym wpadliśmy i nie wiem za bardzo jak pogodzić studia z ciążą i macierzyństwem. Tym bardziej że termin mam na września a kolejny rok akademicki rozpoczyna się w październiku. Nie chcę brać dziekanki bo to by wiązało się z przerwaniem nauki na rok.. (rok to długo, szkoda go tracić) .. Myślałam o indywidualnym toku nauczania, albo przejściu na niestacjonarne.. Jak sądzicie, co będzie lepsze ? Miał juz ktoś podobny problem ? (Warto dodać, że rodzina mi nie pomoże, bo mieszka 450 km od uczelni. Na pomoc narzeczonego mogę jak najbardziej liczyć.. ale on też pracuje )

Dziekana, niestacjonarne albo dobra niania

To zalezy co studiujesz.

Studentka powinna mysleć głóką ,a noe piz.ą.

Na Twoim miejscu wzięłabym dziekankę. Z perspektywy czasu o wiele ważniejszy jest rok z dzieckiem niż rok studiów. Mnóstwo osób przeciąga studia z różnych przyczyn, często o wiele mniej ważnych niż dziecko i żyją :). Można się napinać na niestacjonarne, ale według mnie kompletnie nie warto, będziesz przemęczona. Ja wróciłam na studia, jak dziecko miało 10 mies., a i tak było mi bardzo trudno. Na pewno nie dałabym sobie rady bez tak długiej przerwy.

A co to za problem? Miałam 20 lat jak urodziłam pierwsze dziecko. Pierwszy rok studiów w ciąży. Po tem chciałam szybko drugie. Na 3 roku ciąża i obrona licencjatu. Studia skończyłam na 4 plus a pracę obronilam na 5. Konczylam pedagogike. Dodam że czasy czas również pracowałam. Mąż również pracował i studiował. Mieszkaliśmy sami pomocy żadnej

Widać jaki był poziom tych studiów

Do 15.35: to jednak jest problem, jak dziecko w nocy się budzi co godzinę, potem pół dnia siedzisz na uczelni, a po nocy piszesz tłumaczenia albo czytasz artykuły naukowe w obcym języku, z których potem masz wejściówkę. Nie każdy studiuje pedagogikę :P

Do gość i gość : Nie prosiłam o tego typu komentarze, więc nie rozumiem jaki jest cel i sens waszych wypowiedzi. Takie zbędne negacje mojego zachowania zatrzymajcie dla siebie. Prosiłam jedynie o komentarze osoby, które na ten temat wiedzą coś więcej i mogą się tym podzielić. Za resztę komentarzy dziękuję, jeszcze nie wiem co zdecyduję, ale myślę że sobie poradzę. W końcu mam oparcie w swoim partnerze. :)

to zależy jak ciężkie masz studia. Ja np. mam takie, że mam sporo zajęć, trudne egzaminy i serio nie ma na nic czasu. A dziecko to jednak absorbuje, trzeba się nim zająć, nakarmić, przebrać pieluszki, wziąć na spacer, pobawić się, żeby dobrze się rozwijało. A teraz wyobraź sobie, że musisz to robić, gdy za kilka dni masz kilka ciężkich egzaminów.. W dodatku dzieci często nie dają spać w nocy, a już nie mówię o tym, że chorują, są jazdy na pogotowie, nieraz trzeba czuwać, albo np. ma taką kolkę i pół dnia trzeba nosić na rękach. Sorry, ale widać, że tak młode osoby nie powinny bawić się w rodzinę, bo o wielu rzeczach nie masz bladego pojęcia. No ale chciało się być dorosłym, to będziesz się mogła teraz wykazać. Nieraz starsze matki, które są na urlopie macierzyńskim i całe dni siedzą w domu nie dają rady, a ty chcesz to pogodzić z zajęciami na studiach, egzaminami itd.? termin masz we wrześniu, po miesiącu już na studia? Wg mnie to głupi pomysł. W dodatku dziecko to koszty, na czyim będziecie utrzymaniu? Narzeczonego? A ileż on ma lat i ile zarabia, żeby być w stanie 3 osoby utrzymać spokojnie, nie biorąc dodatkowych godzin i jeszcze pomagać ci przy dziecku?? Weź dziekankę i trudno. Jak nie chciałaś przerywać nigdy nauki, to trzeba było wcześniej pomyśleć o ewentualnych konsekwencjach seksu, a nie teraz szok i niedowierzanie.

Zalezy jakie studia. Ja nie wyobrazam sobie mojego kierunku z noworodkiem. Musialabym wziac urlop. Niestety u mnie cwiczenia czasem trwaly niemal do nocy. A pomiedzy zajeciami bylo tyle nauki, ze nie bylo czasu prawie na nic. Wolalabym wziac rok przerwy rowniez ze wzgledu na to, by pobyc z dzieckiem. Obecnosc podczas tych poczatkow zycia dziecka i patrzenie na jego rozwoj to cos cudownego. Niestacjonarnych na moim kierunku nie ma w ogole. No ale sa kierunki, gdzie mozna to wszystko pogodzic i jeszcze isc do pracy poza tym, wiec trudno doradzic, nie wiedzac, co studiujesz. Problem to moze byc raczej tylko, kiedy pojawi sie juz dziecko, bo sama ciaza raczej w studiach nie przeszkadza. Jesli oczywiscie jest fizjologiczna. U mnie akurat byl ciagly kontakt z niebezpieczna chemia, ale na wiekszosci kierunkow nie ma takich zagrozen. Tak wiec widzisz, ze studia studiom nierowne i nie mozna generalizowac.

Ja dowiedziałam się o ciąży we wrześniu. W październiku zaczęłam studia niestacjonarne pedagogikę. Obecnie jestem na zwolnieniu a ciąży dopiero nedawno powiedziałam na roku. Urodzę pod koniec maja i nie planuje ani urlopu ani żadnej przerwy. Mieszkam sama z narzeczonym i utrzymujemy się sami. Za studia place również sama. Jest ciężko ale jak narazie dajemy sobie rade :)

Sorry ale śmiać mi się chce jak czytam wypociny 20stolatki ze ona i jej "narzeczony" bla bla bla. Dziwnym trafem wszystkie małolaty w wieku 20 lat które wpadły mają "narzeczonego". Zwłaszcza tu, na kafe. Juz to widzę jak ktoś się oświadcza 20 latce

" Takie zbędne negacje mojego zachowania zatrzymajcie dla siebie" Ty wiesz co to znaczy negacja? Że to nie jest tożsame z "krytyką"?

Autorko, a jaki kierunek studiujesz?

Do tych gęsi co uważają moje studia za niski poziom. Konczylam Jagiellonski w Krakowie a pracowałam jako menedżer. Jak się jest zorganizowanym to się wszystko da. Ale cóż 30 latka będąca na utrzymaniu rodziców która z ledwoscia skończyła podstawówkę tego nie zrozumie

do 8:16 - podejrzewam, ze chodzi o błąd ortograficzny "po tem" w Twojej wypowiedzi. :P

gość dziś To że kończyłaś jakąś uczelnię, to jeszcze nie do końca daje obraz poziomu studiów. Na tej samej uczelni może być jakiś bardzo wymagający dzienny kierunek oraz zaoczna p*****logia stosowana, której celem jest głównie podłatanie dziury budżetowej na uczelni. Samo więc stwierdzenie, że skończyło się jakąś prestiżową uczelnię bez podania konkretnego kierunku, to jeszcze o niczym nie świadczy. Szczerze mówiąc to znam menedżerów, którzy mają wykształcenie zupełnie w innych dziedzinach, ale mają smykałkę i im menedżerowanie świetnie wychodzi bez żadnych specjalnych studiów.

Ja akurat mam 22 lata i jestem zareczona od ponad roku a moja ciaza nie była wpadka. Wiec zanim coś gościu napiszesz przemysł sprawę :)

Mimo, że mam tylko 20 lat, to jestem zaręczona od roku. To że niektórzy mi nie wierzą to ich indywidualna sprawa. Tak mam 20 lat i oczekuję dziecka. Ludzie mają po 16 i rodzą dzieci .. Jakoś sobie radzą.. A co do jednego z komentarzy, ,,NARZECZONY" zarabia na tyle dużo że poradzimy sobie finansowo. Za granicą nie zarabia się mało, wystarczy na utrzymanie nas i dziecka. Jedyne czego nie wiem, to co mam zrobić ze studiami. Nie chcę ich rzucać, a przerwa też mi nie pasuje, ale zrobię tak jak większość radzi. Wezmę dziekankę na rok a później zobaczymy. Pewnie wszystkie kobiety się ze mną zgodzą, że my baby mimo że należymy do tej ,,słabszej płci" wcale słabe nie jesteśmy i potrafimy wytrzymać więcej niż facetom i reszcie świata się wydaje :)

dziś tak się składa gęsio, że sama obecnie ciągnę 2 dzienne studia na UJ :P i wiem, jak może być ciężko, 1 kierunek to pikuś. I wiem też, studiując różne kierunki i mając wielu znajomych na UJ, że kierunek kierunkowi nierówny. Studiowanie socjologii, pedagogiki czy innej politologii czy zarządzania, nie jest adekwatne do naprawdę trudnych kierunków. Więc gadanie, że byłaś na UJ o niczym nie świadczy. Pozdrawiam, studentka UJ

Jak ty smedzisz. Prawo studiowalam. Matko jak ty się czepiasz. Jak ktoś jest nie zorganizowany to nie poradzi sobie na żadnym kierunku. Więc podsumowując: jagiellonski prawo stacjonarne 1 rok ciąża 3 rok ciąża i małe dziecko wszystko planowane ślub przed dziećmi bez wpady. Praca stanowisko menadżer. Zero pomocy odrodzicow bo mieszkali na drugim koncu polski i pracowali. Coś jeszcze chcesz wiedzieć? A co do autorki lekko nie było ale grunt to dobra organizacja a jeśli się okaże ze jednak nie dasz rady bo np będziesz bardzo źle znosila ciążę to zawsze masz wyjście awaryjne dziekanke ale nie poddwaj się na starcie.

Też prawo studiowałam ( stacjonarne), dziecko urodzone we wrzesniu na IV roku, bez dziekanki i z pomocą rodziców ( ktoś jednak musi popilnować dziecię jak będziesz na ćwiczeniach) dałam radę , bo studia raczej dla tych z dobrą pamiecią i zorganizowanych. Powiem tak, jeśli masz znajomych/męża którzy zostaną z dzieckiem, studiujesz kierunek na którym możesz elastycznie przenieść się do grup ktore mają ćwiczenia wieczorem, dziecko nie bedzie tobie za dużo chorowało to dasz radę. Nagroda dziecko w przedszkolu a ty wchodzisz na rynek pracy.

dziś uhm, bo jeszcze uwierzymy. Tak się składa, że obecnie mam 5 przyjaciół na prawie i mój brat też skończył prawo. Wiem więc dobrze, ile tam jest nauki, ile czasu zajmują zajęcia itd. A Ty oczywiście jeszcze dodatkowo pracowałaś, dodaj jeszcze, że na pełny etat, nie miałaś żadnej pomocy od rodziców, pewnie sama za wszystko płaciłaś+ 2 małych dzieci. Jak cię nie było od rana do nocy w domu (w końcu studia prawnicze, praca dość absorbująca, a jeszcze trzeba czas na naukę i odpoczynek znaleźć), to kto wychował dzieci? Twój narzeczony będąc w pracy? bo chyba nie wiesz, ile wydaje się na opiekunki :P I jeszcze może dom w międzyczasie kupiliście i auto :P

dodam jeszcze kłamczucho "Na 3 roku ciąża i obrona licencjatu. "= jakbyś była trochę zorientowana, to wiedziałabyś, że na prawie nie ma licencjatu, to 5-letnie, jednolite studia magisterskie. I wiem, bo mój brat i przyjaciele tak mają (brat ileś lat temu, a przyjaciele teraz. I to na UJ). Na szczęście ferie niedługo się kończą i co poniektórzy przestaną opowiadać bajki :P

dziś a tak obiektywnie- dałabyś radę mieć dziecko w wieku 20 lat, potem od razu z własnej woli kolejne, będąc na prawie dziennym(początek studiów zawsze jest trudniejszy) + pracować jako menager i nie mając żadnej pomocy od rodziców ani od innych ludzi? Bo tak twierdzi jedna osoba na tym forum...

Na prawie nie było i nie ma licencjatu. Też pierwsze co to, to zauważyłam :P Ale jak kolejny raz widac - kafeteria wszystko przyjmie ;) Moim zdaniem dziekankę warto wziąć dla samego dziecka. Bo to czy ktoś sobie poradzi bez niej to zależy od mnóstwa czynników. Ja studiuję w miarę dobry kierunek, ale na bardzo średnim uniwersytecie - i to ile czasu poświęcam na coś zależy ode mnie. Sa osoby, które ostro kuły, a są takie co zupełnie nic nie robiły. Są też osoby bardzo zdolne, które nawet na wymagającym kierunku dałyby sobie radę bez dziekanki (ale ZAWSZE z pomocą rodziny - o przypadku gdzie bez niczyjej pomocy wszystko poszło hop, siup to nie słyszałam).

gość dziś Ja też znam parę osób po prawie i nie słyszałam o żadnym wypadku studiowania dziennego+pracy na pełen etat, nie mówiąc już o dziecku. Jedyne wiem, że niektórzy dorabiali - ale z racji godzin na studiach to wieczorami i w weekendy (kelnerowanie itp).

Wracając do sedna... Wiecie, dziewczyny, da sie pogodzić studia z wychowaniem niemowlęcia, tylko, że taki dzidziuś naprawdę potrzebuje mamy. Nie babci, nie opiekunki. Tu nie chodzi o to, ile kto jest w stanie sobie wziąć na łeb i nie zwariować. Studia można dorobić później, a czasu z dzieckiem już nigdy nie odzyskacie.

dziś no właśnie i wiele osób to tłumaczy autorce, że najlepsza byłaby dziekanka albo jakiś indywidualny tok nauczania. Ale wkurzające jest, jak jakieś osoby zmyślają sobie coś (że np. studiowała dziennie prawo, jednocześnie pracowała+ miała na 1 i na 3 roku dziecko i dała sobie radę bez niczyjej pomocy)- serio to wkurza, bo autorka, czytając takie coś, pomyśli, że da radę i nie zrobi sobie przerwy, a potem będzie płacz, zgrzytanie zębów i dziecku nikt tego roku nie wróci, kiedy nie mogło być z matką, bo ta od 8-20 z krótkimi okienkami na zajęciach przebywała, uczyła się do egzaminów itd..)