Zapomniana miłość..

Kochani, muszę się wygadać. Pozwólcie. Jestem szczęśliwą mężatką i matką od lat siedmiu... Zerówka, podstawówka, gimnazjum i liceum, cały ten czas do klasy chodziłam z kolegą.. zbieg okoliczności zapewne. Studia? Również kolega tam był tylko na innym kierunku.. Kolejno poznałam mojego ówczesnego męża, założyliśmy rodzinę, przeprowadziliśmy się i tak minęło te7 lat., . Dziś będąc w kościele spotykam kolegę z lat szkolnych i studyjnych. Po chwilowej rozmowie o d**erelach .. wyszeptal mi podczas mszy, ze mimo 30-stu lat nie ożenił się, nikogo nie ma. Bo od lat podstawowki czeka na mnie. Zatkalo mnie i pytam co on bredzi. A on zwyczajnie kocha mnie od dziecka i mimo że jestem mężatką czeka na mnie cały czas...

wymyslilas to sobie pomysl przedni ale jest maly problem kilka niedociagniec skoro skrycie kocha tyle lat to nadal by milczal zwlaszcza ze jestes juz po slubie a milosc do Ciebie nie pozwolila by mu niszczyc Twojego szczescia

Autorko, niech ON nie mąci Ci w głowie.

Sama sobie mąci, to jakaś paranoiczka, w kosciele głosy słyszy kolegi z przedszkola :-D

Schiza jak nic, to się leczy bo nieleczone jest niebezpieczne dla otoczenia, świruski są niobliczalne :-)

Piszcie co chcecie. Osbiscie dziwnie się z tym czuję, bo właśnie tyle lat minęło a on wyskakuje z uczuciami. Staliśmy w rogu kościoła i fakt rozmawialiśmy, jak starzy znajomi, a tu takie coś.