Ludzie mnie bardzo irytują

Większość ludzi jest nielogiczna, nie myśli przyszłościowo. Niestety mam takich rodziców, moja mama zupełnie nie umie tak myśleć, ojciec tak samo. 3,5/4 rzeczy, która robi moja mama, robi z myślą 'jakoś to będzie' a potem jest płacz, że coś nie wyszło. Miała jechać do swojej matki, nie pojechała, bo nie miała kasy. Pytam ją, co sobie myślała, przecież ciągle tej kasy nie ma to co, oczekiwała, że jej spadnie z nieba? czemu nic nie zaplanowała, nie odkładała, tylko zrobiła babci nadzieję i teraz jest jej źle? Podobnych sytuacji jest milion mój ojciec bardzo niezdrowo się żywi - placki ziemniaczane, zupki chińskie, pierogi. Rozumiecie to? mama lepsza nie jest, mało je, a jak już coś je, to to co jej smakuje, czytaj słodycze i białe bułeczki. Źle się ostatnio czuje, ma nadciśnienie, prawdopodobnie też cukrzycę. Wiecie, ja sama ideałem nie jestem - ale nie mogę patrzeć, jak moi bliscy tak postępują. Staram się, sama nieraz robię obiady, pracuję i już od lat nie proszę rodziny o nic na swoje prywatne wydatki. Ale to nie działa. Podobnie mam z różnymi innymi ludźmi. Staram się nie mądrzyć, bo każdy zarządza swoim życiem, ale ile razy musiałam zaciskać zęby, żeby komuś czegoś nie powiedzieć. Czasami udaje mi się po prostu motywować ludzi do zrobienia czegoś i są mi wdzięczni. Ale nie kieruję się takim źle rozumianym altruizmem, po prostu ja lubię jak ludzie wokół mnie się rozwijają i jest im dobrze. Jedynie z moim chłopakiem mam dobrą relację, bo on mi mówi o rzeczach, które mu się nie podobają albo które uważa że mogłabym poprawić i ja mu też. Oboje się od siebie uczymy.