Nie widzę sensu życia

Witam, Chciałbym opisać moja historie wylać moje żale. Może zacznę od tego ze mam 29 lat i moim głównym problemem jest to ze jestem prawiczkiem jakoś nigdy nie udało mi się mieć dziewczyny próbowałem z 4 razy i nigdy się nie udało nie chciały mnie. Kolejnym problemem jest to ze mam problem z orientacją seksualną podniecają mnie tez faceci nie akceptuje tego. Z natury jestem człowiekiem empatycznym i bardzo nieśmiałym łatwo się wzruszam kiedy widzę krzywdę i cierpienie innych. Co raz częściej myśle o tym ze żałuje, że się w ogóle urodziłem, samotność i brak miłości innej niż rodziców czy rodzeństwa bardzo mi doskwiera. Chciałbym zasnąć i więcej się nie obudzić, zniknąć bo i tak jestem niezauważalny dla świata. Myślałem o samobójstwie jednak powstrzymuje mnie to, że zniszczyłbyś życie moim rodzica. Mama obwinia się o to, że za bardzo mnie ugrzeaczniała i pewnie ma racje ze nie mogę poradzić sobie w życiu. Nie akceptuje w ogóle siebie nic mi się we mnie nie podoba uważam, że życie nie ma sensu.

do psychologa, serio

Co mi psycholog pomoże

Może spróbuj zastanowić się nad plusem swego życia,zajmij się czymś co sprawia Ci radość.Widzisz też mam 29 lat,i 10 miesięczne dziecko w związku mi się nie układa wogole.Ciesz się życiem!ono nie trwa wiecznie,i nie można go zmarnować,uzalajac się nad sobą bo tylko wpedzisz się w jakąś depresję.Glowa do góry!

Ogólnie to się nie dziwię czasami , że ludzie myślą o samobójstwie, współczuję ci , ja mam niedługo 27 lat i też mi śmierdzi coraz bardziej kawalerstwem.

Masz dziecko i ty masz dla kogo żyć i masz też osobę, która kocha Cię bezgranicznie ja też marzyłem o dzieciach ale wszystko lego w gruzach