Dlaczego tak jest?

Witam wszystkich. Mam nieco ponad 25 lat i może to nie dla wszystkich zrozumiałe, ale nie mam do kogo napisać tego, co aktualnie czuję. Zawsze myślałam, że bycie dobrym, uczciwym, porządnie wychowanym człowiekiem jest czymś owocnym, po prostu ma pozytywny odbiór. Nie zamierzam tego zmieniać, ale bardzo przykry jest fakt wykorzystywania we wszystkim. Źle mi z faktem, że byłam potrzebna tylko wówczas,gdy miałam dobrze wykonane notatki na studiach, gdy trzeba było coś wytłumaczyć, poradzić. Teraz ŻADNA z tych osób nawet słówkiem nie piśnie, nie napisze, a przecież napisanie maila to nie zbrodnia... Tak samo w życiu uczuciowym. Bardzo boli mnie utrata 6 lat związku. Nie napiszę,ile tej osobie pomogłam, bo było tego ogrom. Nie napiszę też na co byłam gotowa, bo nie chcę się dowartościować, nie w tym rzecz. Od jakiegoś czasu odczuwam kompletną pustkę, nie mam się do kogo odezwać, a to wszystko za -podobno- mój dobry charakter. Pozostają mi samotne spacery i ogromny ból. Dlaczego tak....? Przepraszam, że tu piszę, ale nie to jedyne miejsce, gdzie mogłam choć na chwilę wyrzucić swój ból...