Jak poradzić sobie z impulsywnością i wybuchowowścią

Witam wszystkie Panie, Czemu Panie? Poniewaz nikt lepiej nie doradzi mężczyźnie niż kobieta właśnie. Jestem 26 letnim mężczyzna i mam poważny problem z charakterem. Dokładniej z tym ze w latwy i szybki sposob wybucham. Dzieje sie tak gdy cos robię i napotykam opór, nie ze strony czlowieka tylko bardziej przedmiotów. Problem jest o tyle istotny ze mam dziewczynę którą w ten sposób takze ranie (gdy jestem w amoku podczas kłótni potrafie powiedzieć rzeczy ktorych tak naprawde nie chce) Ale moze podam przyklad z innej beczki. Podczas majsterkowania z ojcem przy samochodzie ( nie jest juz on mlodym człowiekiem) napotykam nieraz zlosliwosci rzeczy matrwych cos nie chce sie odkręcić, gdzies nie ma dostepu a trzeba sie tam dostac tylko nie ma zabardzo jak albo nie ma fachowego narzedzie. I w takiej sytuacji po paru minutach silowania kombinowania wpadam wrecz w szał poniewaz nie widze juz możliwości by ta czynność zrobic inaczej. Jestem w stanie rzucić kluczem a o słownictwie juz nie. Czeesto wkurzam sie tez na ojca gdy potrzebna mi jest jego pomoc z racji ze sam spbie nie poradze a on robi cos niezdarnie nie po mojej mysli no po prostu ja bym to zrobił wlasciwie on jednak moze nie rozumie o co mi chodzi. Czesto tez w jego kierunku padają obraźliwe słowa i nie dlatego ze on zawinił a tylko dlatego ze ja wpadam w szal ze on czegos nie potrafi. Oczywiscie gdy juz ochlone mam wyrzuty sumienia wiem ze takie zachowanie jest kategoryczne i nie jestem w stanie zrozumiec czwmu tak sie dzieje. Różne podobne sytuację maja miejsce w stosunku do ojca matki i siostry potrafi im sie oberwa slowem za to ze akurat jestem zdenerwowany albo czyms mega zajetym a oni mi przeszkodza gdy ja musze siw na czyms bardzo skupić. Dodam ze ogólnie jestem czlowiekiem dobrym wrażliwym chetnie pomagajacym innym, mam dobra prace przyjaciol kochajaca kobiete. Nie mam pojęcia jak moza poradzic sobie z ta impulsywnoacia. Dziwne jest to ze wystepuje ona tylko w obecności najbliższych. Wystarczy chwila cos nie idzie po mojej mysli i wybucham. Strasznie mnie to meczy psychicznie i fizycznie. Rodzice twierdza ze mam charakter tyrana... Dziewczyna uwaza ze czasem sie mnie boi matka tez tak twierdzi a przecież muchy bym nie skrzywdził. Staram sie być zawsze dobry dla wszystkich. Czy jedyna droga walki z samym sobą jest wizyta u lekarza psychologa? Nie wiem gdzie szukać przyczyny. Ogólnie takie zachowania nasilily sie jakos po 20 roku życia.

jestes ciezki przypadek,tylko psycholog moze ci pomoc,serio.

Dodam może że nie zdarza mi się to często. Ale niestety się zdarza. Chyba rzeczywiście będę musiał udać się na wizytę do psychologa. Zobaczymy co on na to powie.