muszę się wygadać

mam za mało kontaktów z ludźmi i jak gdzieś pójdę to zamęczam innych, pajacuję, gadam i nie mogę przestać.

wygadaj się tutaj, słucham ;-)

wczoraj byłam u koleżanki. Było audytorium :( znowu to zrobiłam. Czuję się źle, bo chciałam się dowiedzieć, co u innych, ale znów zrobiłam show zamiast zamknąć się i dać mówić innym.

dzięki. strasznie mi głupio, że nie umiem się powstrzymać.

no więc pragnę faceta! pragnę seksu! chciałabym doznawać rozkoszy z Arabem.

Mam dokładne podobnie, najgorsze że wszystko mówię o sobie.

mówię o tym, co mnie zajmuje. Raz jest to polityka, raz zdrowie i medycyna naturalna, raz coś innego, co akurat mam na tapecie. Brakuje mi uwagi innych, choć to bez sensu. Tęsknię za czasami, gdy nie można było ze mnie niczego wyciągnąć. Gdy panowałam nad tym, co mówię.

no właśnie też mówię o sobie, o sprawach osobistych. Nie mam jakiś wielkich tajemnic, ale no bez przesady. Trochę jakbym robiła wiwiseksję. A po co Ci to głupia pytam się za każdym razem. A inni patrzą. Ja wiem, że nie patrzą oceniając mnie negatywnie, ale denerwuje mnie ta moja desperacja.

nie chcę, ale to robię. Mam ostatnio kryzys. Półmetek życia (nie, nie jestem siksą), świadomość tego, co osiągnęłam i tego, czego nie osiągnęłam. Wczoraj, jak gadałam, to znów próbowałam pokazać swoje najlepsze strony. Rozkładałam ogon jak paw, chwaliłam się mówiąc o swoich talentach. Pełna pychy. A prawda jest taka, że w obszarach, gdzie miałam predyspozycje guzik osiągnęłam.

tylko mój psychiatra mnie słucha i wyjmuje ze spodni penisa i mi do ręki w trakcie podaje , mówiąc , że to forma terapii. a ja tak zaoferowana gadaniem nawet nie wiem kiedy doprowadzam go do orgazmu... tylko on mnie rozumie... chyba , że tylko udaje

że teżci się chce pisać podszywie

Mnie też wydaje się że przyczyną mojego gadulstwa w towarzystwie jest samotność i brak towarzystwa, probowałam z tym walczyć chociaż uważam że jak się nie zmieni moje życie (a na to się nie zanosi) to ja niestety też nie będę potrafiła się zmienić bo przecież "człowiek to zwierze stadne"

z czasem przecież to nie powinno się nasilać. Mam ochotę dzielić się z innymi tym, kim jestem, ale na zewnątrz tego nie widać.

od lat nie poznałam nikogo nowego, a grono moich przyjaciół się wykrusza

Zawsze trzymałam się na uboczu, a teraz lgnę do ludzi, jakbym nie wyszalała się w przeszłości. Zaczynam bać się śmierci. To pierwszy raz, kiedy poczułam coś takiego.