Nie panuje nad emocjami :(

Witajcie kochani :) jak w temacie, ostatnio miewamy bardzo burzliwy okres naszego związku - wiąż sie kłóciliśmy, prawie wcale się nie spotykaliśmy...chciałam się rozstawać ale..no właśnie ale - kocham go cholernie i nie potrafiłabym przestac ot tak. Spotkaliśmy się wczoraj wieczorem - i wiecie co? zabawne ale czułam się jakbyśmy dopiero się poznawali..żadnych podniesionych tonów, taka życzliwość, wspaniale spędzony czas.. porozmawialiśmy na spokojnie i było fantastycznie... potrafiłabym sie na nowo zakochać chyba w tym facecie... Problem mam jednakże inny... nie potrafię trzymać emocji na wodzy - gdy coś najmniejszego mnie zdenerwuje - płaczę, gdy ktoś zrobi coś nie po mojej mysli - dosrywam mu, mam wieczne pretensje... Do dziś południa było świetnie... on starał się bardzo... a ja? wszystko tradycyjnie zepsułam . Poszło o to, że po pracy miał pojechać ze mną w jedno miejsce (żadne z jakim chciałabym się afiszować) - jego koleżanka (nie przepadamy za sobą) z którą dojeżdża, miała coś jeszcze do załatwienia dlatego mój facet w mojej niewiedzy zaangażował ojca aby mnie zawiózł. Zadzwonił i przy niej nawija,że on mnie zawiezie itd... bylam przekonana ,że jej powiedział coś co chciałam utrzymac w tajemnicy. Napisałam mu sms-a w którym go zrąbałam... odrzuciłam pomoc jego ojca (nie chciałam by poza nim, moja rodziną ktokolwiek wiedział). Wiem,że chciał dobrze, okazało się,że przeinaczył jej a ja ponownie go zwyzywałam...jestem okropna.Czy ktoś też tutaj ma podobny problem? Dzisiaj idę do spowiedzi, może kościół podziała...Wielkanoc się zbliża