Czy sa tu osoby po 40, 50, 60

Czego Wam brakuje w zyciu? Co byscie chcieli zmienic? Lubicie swe zycie?

W moim przypadku wlasciwym pytaniem jest czy mialabym odwage cos zmienic w swoim zyciu. Za kilka miesiecy skoncze 50 lat. Nad odpowiedzią zastanawiam się od okolo 15 lat. Okolo 10 lat temu zrobilam pierwszy maly kroczek, potem nastepny itd. Co będzie dalej czas pokaże.

odp.tak

A dla kogo ten wywiad? Starsza Pani czy miły starszy Pan?

Nudne prowo gimnazjalistki.

Lubié siebie i swoje zycie. Jest...kolorowe. Najczęsciej pelne jasnych kolorów, ale i zdarzają się ciemne chwile, czyli problemy. Jak w zyciu...

oś ode mnie http://nowymarketing.pl/a/11150,zyj-kolorowo-lubelska-w-nowej-odslonie

Są, jestem 50-tka ale tak od razu mam pisać co mi brakuje ? co chce zmienić? A kto Ty jesteś, jeśli można?:)

Jest i 60-tka Poczekam na rozwój tematu;)

O, odpowiedzialyscie :) Ten temat jest z kilku powodow. Mam prawie 40 lat i zastanawiam sie, czego zaluje sie po 40-tce etc. Mam tez kilka swoich przemyslen. Nie chcialam Wam od razu niczego sugerowac, ale czy nie uwazacie, ze w tym kraju zbyt wiele osob uwaza, ze zycie konczy sie po 30-tce, a potem jest coraz gorzej z czasem kiedy czlowiek traci swa mlodosc? Ja podejrzewam, ze bede czula sie mlodo i po 40, i po 50-tce i po 60-tce i w kazdym wieku chce szczesliwie zyc. Czy jest tu ktos taki jak ja?

Życie zaczyna się po 40stce

Od chęci do bycia szczęśliwym po czterdzieste jest daleka i trudna droga. Nie zawsze rzeczywistość układa się tak jak by się chciało. Ot np. zdrowie? Cóż może wiedzieć na ten temat kobieta lat 40 jak będzie wyglądało jej zdrowie za lat 20? Prawda jest taka, że po 40-tce z każdym rokiem jest tylko coraz gorzej. Młodości nie da się wrócić żadnymi sztuczkami. Ani fizycznie ani psychicznie nie dasz rady utrzymać poziomu czterdziestolatka, możesz żyć tylko swoimi złudzeniami, że jesteś młoda duchowo i fizycznie .

Mysle, a nawet jestem przekonana, ze na te przyszlosc, w tym i na zdrowie, mamy duzy wplyw i zamierzam o to zawalczyc. Wzorem jest moja ciotka, ma juz 80 lat i jest schorowana, od lat chodzi o kuli (a wczesniej nie chodzila), ale zyje... jak moze... i cieszy sie zyciem. Oczywiscie, ze bede niedolezniec z czasem, ale postaram sie przezyc te lata najlepiej jak bede mogla.

21'28,PESEL to stan umysłu!

Masz racje autorko. To w jakim stopniu będziemy sprawne, zdrowe i ładnie się starzejące zależy od nas. Jakiś niewielki procent to geny i uwarunkowania środowiskowe ale 80% jest w naszych rękach.

Znam osoby po 80. Są zadowoleni jeżdżą samochodem przez pół Polski. To jak się starzejemy zależy od tego naszej świadomości stylu życia odżywiania i uprawnienia sportu. Znam też 20,30 latków, że którzy zachowują się myślą i żyją w tak wielkim ograniczeniu swoich umyslow że nie dotyka 60.

Tak,pesel to stan umysłu,to tylko cyferki:)

Pesel to pesel a stan umysłu to sposób w jaki myślisz. Różnimy się tylko sposobem myślenia.

53mam

nie tylko sposobem myślenia

hahaha...schorowana 80-siątka ledwo podnosząca się ze swojego łoża myśląca i mówiąca głośno jestem silna, piękna i młoda. Gratulacje stanu umysłu.

53mam ,chcialabym sie pozalic, ale moze nastepnym razem

Nic nie jest w naszych rękach. Wszystko jest w rękach Boga. Myśleć i chcieć możesz sobie wiele. Sama możesz tylko sobie pierdnąć i na to też musisz uważać , wiesz czemu?

Wylej żale, na pewno zrobi Ci się lżej. Nie odkładaj na później.

Całe życie pracujesz na to jaką schorowaną starość będzie się miało. I niestety jeśli to będą zaniedbania w zakresie aktywnego trybu życia i umysłu, świadome zatruwanie się używkami i śmieciowym żarciem to i modlitwa nie pomoże.

juz zmeczona jestem na te zale,mąż chleje pije często sam a na dodatek się nie upija (wypija pół litra wódy)i nic.szkoda kasy na takie picie na dodatek kupuje tabletki na wątrobę,nadajemy na różnych falach, szkoda ze to tak wyszło,kazdy w swoim swiecie

jestem po 40 juz dawno.Życia swojego nie cierpiałam nigdy.Zmieniłabym męża. Została sama z dzieckiem i podróżowalabym więcej. Brakuje mi miłośc****eniędzy i domu.Spokoju i swobody.

ja i ty po 40stce ,mamy duzo wspolnego

48 dolaczam sie,czasem nie wierze,ze tyle juz mam i jestem babcia.

Brakuje mi tego czego nie odwazylam się zrobić w życiu. Nie poszłam za marzeniami.