Ile jeszcze???

Witajcie.... Muszę się komuś wyżalić, nie mam już sił..... Mam 25 lat i jestem 2 lata po ślubie mam pół rocznego synka.... ale nie o to chodzi życie w ogóle mnie nie rozpieszcza mieszkamy u moich rodziców bo nie stać nas na budowę domu mój mąż ma dom po rodzicach ale wymaga generalnego remontu na co też nie mamy pieniędzy, nawet wesele robiliśmy na kredyt i jeszcze rok musimy go spłacać, tylko przykro mi z tego powodu że czuję się najgorsza z rodzeństwa, tata jest kochany ale nie ma nic do gadania, rządzi mama... ciągle się chwali że mój starszy brat ma dobrą pracę, wybudował dom itd. ale sęk w tym że on nie musiał brać na nic kredytu bo kiedy on się żenił rodzice robili mu wesele, a on sobie samochód kupił... młodszemu bratu dali na prawko, kupili auto a tylko ja jestem wyrzutkiem nic nie wartym..... nie mogę nikomu się pożalić mam dość.... co robić?

co robic? zalic sie dalej, bo co ci zostalo? taki los, prawda?

Życie Cię nie rozpieszcza? A moim zdaniem masz mnóstwo szczęścia. Wcześnie, bo w wieku 23 lat wyszłaś za mąż, rozumiem, że jesteś w szczęśliwym związku, macie dziecko... Wielu ludzi nie może znaleźć partnera, boryka się z bezpłodnością. Macie gdzie mieszkać, bo rodzice Was przyjęli pod swój dach, a Ty... narzekasz, że wesele musicie spłacać. Jeśli Was nie stać na rodzinę, mieszkanie osobno, to nie jesteście naprawdę dorośli, nie powinniście się bawić w ślub - bo w Waszym wypadku to zabawa, w rodzinę. Bo widać nie rozumiecie, tzn. Ty nie rozumiesz, co jest istotne, a co nie. Na przykład w Waszym wypadku wesele to był zbytek, chęć zaksiężniczkowania. Mojemu starszemu bratu rodzice dali dom. Mnie nic. Ale mieli do tego prawo. Niebawem sam dorobię się mieszkania. Jesteście dojrzali wiekiem, dorośnijcie w końcu...

Jesteście dojrzali wiekiem, dorośnijcie w końcu... x w punkt

12.48 nic dodać nic ująć