Związek z osobą bardzo realistyczną

Mam 34l. Kręcę z rozwódką 30l,z dzieckiem . Na początku było OK,dużo wspólnych chwil,marzeń. Ona ma pracę,ja też. Rodzice chcą dać swoje mieszkanie,a sami przenieść się do mniejszego. Jest "ale" tego wszystkiego. Od kiedy sytuacja się klaruje (ponad 1.5 roku) w temacie gdzie mieszkać,opieki nad dzieckiem itd ,to ona okazuje uczucia,ale mam wrażenie,że unika możliwości zamieszkania razem . Tak jakby temat był fajny,gdy był w sferze planów,marzeń,ale gdy nastał czas coś z tym zrobić,to zaczynają się uniki. Rozmowa? Była i to nie raz,ale nic nie wniosła .Ona waha się i tak to trwa . Zależy mi ,ale nie chcę na siłę nic robić,choć już męczy mnie jej brak decyzji. Boi się,że nie będzie tak jak myślała, gdy rozmawialiśmy o tym ? Nie wiem ,kobiety samotnie wychowujące dzieci tak mają? Tak jakby bycie samotną matką jej pasowało.

Tak mają.

Przytulam

Jeśli się boi coś stworzyć,to po co staje się uczuciowa gdy ja odsuwam się ? Tak jakby chciała mnie mieć,ale tylko wtedy kiedy ona tego potrzebuje,albo zaczyna się bać,że mogę powiedzieć "dość". Czyli jedna z porad jest ,że one tak mają ,że niby chcą stworzyć coś nowego,ale w sumie,to dobrze być samej -zrozum tu kobiety ....

Zdajesz sobie sprawę że to nie jest łatwa decyzja ? daj jej czas samotnie przemyśleć, SAMOTNIE inaczej będziecie tkwić w martwym punkcie.

A to ciekawe bo zazwyczaj tu zarzuca sie samotnym matkom i rozwódkom że są desperatkami szukającymi jelenia który je będzie utrzynywał

14:03 co w tym ciekawego ?

Ile czasu ,to jest to trochę?

desperat sie odezwał

Widocznie jest atrakcyjna i czeka na kogoś lepszego.

jestem realistom

1,5 roku to wcale nie tak dużo czasu,by się zyciowo okreslać( rodzic z dzieckiem). Byc może jest niedługo po rozwodzie,ma tamten czas nieprzerobiony i stąd takie hamulcowe zachowania.