Zerwalam choć ...

Jak zapomnieć o człowieku którego się kochało i nadal kocha? Zerwalam z nim, ponieważ rozmowy z nim nie przynosiły skutku. Odeszłam by coś do niego dotarło, odeszłam mając nadzieje ze poprzez to zrozumie co stracił, postara się zrozumieć swoje błędy i się zmienić, bo w końcu miłość wszystko przetrzyma i zwycięży. Prosilam go by nie kontaktowal sie, nie dzwonil, schodzil mi z drogi i dal szanse poznac kogos kto zrobi wszystko bym byla szczesliwa. W duchu liczac na to ze zawalczy. Nie ukrywam, że z tygodnia na tydzień mam coraz mniej nadziei na to ze zrozumie i wrócimy do siebie. Dodatkowo dochodzą do mnie czasem myśli ze w sumie ja w tym związku tez miałam swoje za uszami i tez nie byłam w 100 % bez zarzutu, że może zbyt pochopnie podjęłam decyzję. Czasem myślę jak zerwaniem mogłam go zranić i jak mógł cierpieć to marze o tym by go przytulic i powiedzieć jak bardzo go kocham...

No widzisz doigrałaś się. Kazałaś mu dosłownie spadać to gość ma na tyle honoru ze się z Tobą nie kontaktuje. Nie dałaś mu szansy żeby zawalczył. Zamiast powiedzieć że chcesz wszystko sobie przemyśleć i żebyście zrobili sobie przerwę to Ty wyjeżdżasz żeby zszedł Ci z drogi abyś mogła kogoś poznać. I teraz albo schowasz dumę do kieszeni i zrobisz pierwszy krok albo będziesz musiała o nim zapomnieć.

W duchu liczac na to ze zawalczy. x hahahahahahahahah x jest lepszy w chickena :-)

Przestańcie już z tymi bredniami o walkach, zawalczeniu itd, kiedy skończą się te babskie brednie.

Jestem kobietą ale kurde no nie rozumiem całej tej gierki. Naczytalas się romansideł czy co? Przede wszystkim rozmowa i dojście do jakiegoś kompromisu. Na tym przecież polega związek.

babskie brednie nie skoncza sie nigdy, baby juz takie sa i tyle :-)

Szczery wypraszam sobie nie wszystkie;)

od wielu zasad sa wyjatki, prawda? :-)

Oczywiście: )

i za kazdym razem, gdy przeczytam slowa w stylu "jestem kobieta ale nie moge..." to mam satysfakcje, ze na szczescie sporo jest wyjatkow :-)

Widzisz.. człowiek nie zawsze mądry jest od początku, miałam podobna sytuację, zerwałam z chłopakiem przez głupotę, uniosłam się gniewem (byłam młoda a to był mój pierwszy poważny chłopak) a owy chłopak powiedział - dziękuję i nie zawalczył o naszą relację :) Parę miesięcy przeryczałam, próbowałam to naprawić, przepraszałam ale chłopak pozostał nieugięty, więc odpuściłam. Po jakimś czasie poznałam innego chłopaka, zakochałam się, niewiele wiedziałam o związkach, chłopak mnie wspierał, był cierpliwy, mądrzejszy ode mnie w relacjach, nie byłam ideałem ale on 'walczył' o mnie każdego dnia i nie zamierzał się poddawać ;) Bardzo zaimponował mi wytrwałością i przełożeniem uczuć na czyny. Po kilku latach odezwał sie były chłopak, chciał odnowić kontakt, zależało mu na znajomości, chciał byśmy znowu się zeszli a ja zrozumialam że jestem mu ogromnie wdzięczna że wówczas odpuścił :) Nie zgodziłam się na podtrzymywanie znajomości. Dodam na koniec iż obecnie ten drugi chłopak jest moim mężem i jesteśmy razem od 11 lat :) Zobaczysz co będzie u Ciebie, postąpisz jak czujesz.

Ładna historia i daje mi nadzieję. Dzięki za wypowiedź, tu nie autorka:)

Kolejna idiotka. ojej, powiedziałam "spiertalaj" i spiertolił. Leczcie się na nogi, bo na głowę za późno.

22:39 Jeśli komuś to w jakiś sposób pomogło to jest mi miło :) Człowiek nie byłby człowiekiem gdyby był nieomylny, zaś błąd nie musi absolutnie oznaczać porażki.

Nie ma dnia żebym go nie wspomniała. Nie ma poranka żebym o nim nie pomyślała. Powoli mnie to wykańcza :-)