Czy warto żyć, jeśli w moim życiu zawsze będzie czegoś brakować.

Mam niespełnione marzenie, które nie daje mi spokoju. Nie mogę już go spełnić. Jest ono związane z pracą, na którą teraz jestem już za stara. Pluję sobie w brodę, że nie podjęłam innej decyzji. Powoli nawet nie mam chęci do życia, jestem niezadowolona z siebie i ogólnie... wszystkiego. Mieszkam sama i czasem nie mam nawet gęby do kogo otworzyć. Myślę o samobójstwie, ale nie mam depresji...

może nie wiesz ze masz depresję, tak to sie zaczyna objawiać. Mam to samo

Sensem życia nie jest realizowanie marzeń. Jesteśmy tu żeby zbudować dobrą relację z Bogiem. Mamy umrzeć dla grzechu i stać się nowym stworzeniem.

Nie wierzę w boga, jestem ateistką.

: Ale brednie ;-) Wyglada na to, ze masz depresje. Takie sa wlasnie objawy, uwazanie ze zycie nie ma sensu. A ta wymarzona praca to jako modelka, striptiserka czy zawodowy sportowiec? Bo wtedy sa ograniczenia wieku, w innych przypadkach jest to kompletna bzdura i narzucanie sobie nieistniejacych ograniczen.

Nikt tu nie ma twojego życia żeby decydować czy warto pustostanie.

Myślę że w twoim przypadku szczególnie warto żyć. A wiesz dlaczego? Bo jesteś cudem natury, ewenementem na skalę światową. Takiej istoty jak ty nie było nigdy na świecie i prawdopodobnie nigdy nie będzie. Nie znane są bowiem światu i medycynie przypadki że tak długo można żyć bez mózgu, bo trzeba naprawdę nie mieć mózgu żeby takie pierdoły opowiadać.