czuję się beznadziejna

Mam 19 lat i czuję się strasznie, jakby juz nic dobrego mnie w zyciu nie czekało. Choruję od 3 lat na nerwicę / stany lękowe, leki nie pomagały, teraz zapisuje się na terapię. Przez ostatni rok czułam się okropnie, dzien w dzien jeden wielki l ę k... plus pełna somatyka... masakra. to spowodowało ze do matury sie w zasadzie nie uczyłam, ale zdałam (wyniki byle jakie, ale papier mam). Chcialam isc na medycynę, ale nie z tą maturą... najgorsze jest to ze zawsze byłam perfekcyjna (sic) i wszystko mi sie udawalo, a teraz nie udaje mi sie nic. Nawet pobiegać nie mogę, bo od 3 miesięcy leczę napięcie w miesniach miednicy, ktore powoduje bole pleców, czeste chodzenie do wc i inne "ciekawe" dolegliwosci. (a moze wzielo się z napiecia głowy?). Poza tym zawsze mialam dobra figurę, a teraz przytylam strasznie... nie wierzę, że los się odmieni, kazdego wieczoru myślę o tym żeby nastepny dzien nie nadszedl. ostatnio moja samoocena siegneła dna. nie wiem po co to piszę, chyba zeby przeczytac dobre slowo.

Mam tak samo tyle że ja mam 26 lat i czuję się okropnie.... Mam męża, 3letnie dziecko. Niby źle nie wyglądam ale patrzę w lustro i widzę. Te boczki, ten brzuch (już nie taki jak przed ciąża) i cellulit... Chcesz to napisz do mnie... Nie mam z kim pogadać. Siedzę w Niemczech odcięta od znajomych... paulincia774@wp.pl

napiszę (: