To tylko moja frustracja

Jeśli to czytasz to odrazu zaznaczam, że czasami mam dość i czasami właśnie dzisiaj nastąpiło. Mam tego dość! Moi rówieśnicy dobrze się bawią, mają wakacje.. A ja siedzę w domu ucze się i szukam pracy! To jest nie fer! Moja mama nie pracuje! Utrzymujemy się z renty, z czego po opłatach zostało nam 200 zł i nie ma już tych pieniędzy! Nie mam na bilety, bo tak to bym poszła do sklepu pracować, chociaż wstyd mi, bo nawet butów nie mam, które się nie rozwalają.. Gdyby nie to, że miałam 300 zł odłożone to byśmy umarły z głodu.. Nie mam już do tego siły.. Jeszcze straciłam koleżankę, bo stwierdziła, że jestem dziwna, bo niemam praktycznie znajomych, a nie mam bo nie chodzę do szkoły dziennej i w roku szkolnym zazwyczaj też pracuje, bo w tedy mogę pilnować dzieci i dawać korepetycje dzieciakom z okolicy i dzięki temu mam co jeść! Ona tego nie rozumie! A mój chłopak, były chłopak w końcu mi powiedział prawdziwy powód rozstania "bo twoja przeszłość jest straszna, masz patologiczną rodzinę" i przez to, że nie mam pieniędzy to nie mogliśmy się często widywac, no i pracowałam! To jest niesprawiedliwe! Całe szczęście, może to nie praca, ale pomagam sąsiadce na dzialce to jakis grosz wpadnie.. Ale dobija mnie to, że nie mam nawet się z kimś spotkać! Ludzie w moim wieku myślą o imprezach itp chociaż mi nie tyle o imprezy co normalne spotkania chodzi..Kino i wszystko odpada, bo bym musiała najpierw odłożyć.. Dlaczego to wszystko jest takie pokręcone? Nie chce mi sie już uczyć.. Nie chce mi sie już nic! Mam ochotę tylko płakać, ale to nie zmieni mojej sytuacji.. Nawet nie mogę poćwiczyć, bo uwielbiam sport, ale jakieś 3 tyg temu ćwiczylam przez 2 tygodnie regularnie, ale przez to, że mało jadłam to dość, że schudłam, to jeszcze mój metabolizm się pogorszył i zwyczajnie zaczynałam mdlec, a jedynie sport i to, że mogłam się wyrzyc pomagało mi w tym, żeby się tym wszystkim az tak nie przejmować i po prostu robić swoje.. Nie wiem już co mam robić...

Twoja historia jest jak wiele inych , nie jesteś sama

To tylko kropla w mojej historii.. Ale wiem o co chodzi, chciałam się wygadać, bo nawet mama ma to gdzieś że zaczęło mnie to już po prostu przytłaczać..