Sposób na akceptację rodziców chłopaka dla przyjaciółki

Witam wszystkich. Chciałem założyć temat który dotyczy mojej przyjaciółki i jej chłopaka i może poradzić się was. Otóż moja przyjaciółka ma 16 lat, jej chłopak jest pełnoletni i ich związek dzieli około 250km dystansu, wiem jak wyglądał bo ona zawsze się dzieliła problemami i szczęśliwymi momentami. Sa ze sobą już prawie rok i mimo tego widzieli się tylko z 4-5 razy. Gdyż jej rodzice musieli jej pozwolić na spotkanie, a mało ich było ponieważ musiała dobrze skończyć szkole i mieli dostać pozwolenie od wakacji jeśli to przetrwa. Przetrwalo i do dziś z tym faktem ze z początkiem wakacji jej rodzice nagle zaczęli się sprzeciwiać i zabronili jej kontaktu z nim. Sam nie znam dokładnych powodów - tylko tyle ze uważali za dziwne to ze on starał się porozumieć z nimi i zapraszał ich na rozmowę aby po prostu już było wszystko dobrze. Nawet teraz mama tej przyjaciółki wymyslila że on niby był karany i chciał jej udowodnić że kłamie i tak zrobił. Raz nawet z jakiegoś powodu chcieli ja wyrzucić z domu... Problem polega na tym ze ma bardzo ciężkich rodziców i nigdy z nimi nie umiała rozmawiać ponieważ zawsze mówili jej nie i nigdy jej nie słuchali i nie pozwalają na nic. Boi się tej rozmowy aby wyjaśnić wszystko i nie wie co robić ma bo strasznie cierpi... ja myślałem nad tym żeby się spotkali potajemnie i wtedy dala znak mamie ze z nim jest i chciałaby porozmawiać o nich przy jego obecności bo wtedy będzie pewniejsza i żeby ta rozmowa odbyła sie na neutralnym gruncie gdzieś na mieście. Wiem też że to mogłabyć wina jej po części... Gdyż tak jak wspomniałem ona zawsze bała im się sprzeciwiać i gdy rozmawiala z nią mama o nim to wmawiala jej że jest z nim na siłę i że nie kocha go itd... a ona po prostu mówiła tak jak by chciała usłyszeć mama, zamiast mówić że myli się... w dodatku jej ojciec groził mu policja jeśli będą się kontaktować, ale przecież nie łamia żadnego prawa bo oboje tego chcą... Co sądzicie o takim pomyśle spotkania na mieście ? Może się to udać czy może macie inny pomysł ? Zdaje sobie sprawę że historia może być dziwna... ale jest prawdziwa i nie chce żeby cierpiała i staram się zwyczajnie im pomóc.