Od dziecka czułem, że jestem w jakimś sensie inny i nie myliłem się.

Poczucie innego reagowania na pewne zdarzenia, w jakimś sensie większy odbiór i odczuwanie życia, buntowniczość, nieśmiałość, wysoka wrażliwość. No i nie myliłem się, gdy skończyłem 17-18 lat, to zacząłem odczuwać już więzienie tego życia. Poczucie uwięzienia i te sprawy. Zresztą, mam inne nawet zainteresowania od większości ludzi, innymi wartościami się kieruje w życiu. No i dzisiaj mi leci 27 rok, a ja ani w związku żadnym nie byłem, nie pracowałem, seksu nie uprawiałem, w dodatku wcale mi na tym nie zależy. Potrafię się cieszyć małymi rzeczami, ale w jakimś sensie nic od tego życia nie oczekuję. Od wczesnej młodości odczuwam, że jestem tutaj zamknięty w więzieniu. W więzieniu życia.