Nadopiekuńcza matka zrobiła ze mnie osobę niepełnosprawną, a teraz chce żebym

poznała już chłopaka i za mąż wyszła bo ona chce byc babcią, mam 28 lat i moje życie to jedna wielka tragedia, ciągle kontrola , nakazy, zakazy, nawet jak mam sie ubierac, jaką fryzure miec... raz przefarbowałam włosyi i inaczej sie ubrałam, matka z wrzaskiem ze wygladam jak LAFIRYNDA, jak te ''dziewuchy co chcodzą na dyskoteki a potem je tam gwałcą'' jestem upośledzona psychicznie, niedojrzala emocjonalnie, nie mam w sumie żadnych znajomych, pracy tez nie mam tzn jakies tam dorywcze, nie pamietam kiedy ostatnio bylam szczesliwa chyba w dziecinstwie i po co mi takie życie ?

Usamodzielnij się. Każdy jest kowalem swojego losu.

no właśnie- spróbuj się wyprowadzić, wynająć pokój. Żyć sama, matkę odwiedzaj, ale masz już tyle lat, że nie powinna Tobą sterować, to Twoje życie

najpierw wykształcenie potem praca a potem usamodzielnienie , moj brat razem z kolegą wynajmują 2 pokoje za 1400 w Gdansku