Mój ojciec to najobrzydliwszy człowiek na świecie!! Co robić??

Jak wyżej... Zacznę od początku... Moja mama zmarła 3 lata temu i od tamtej pory mieszkam sama z ojcem. Na początku było jak to po śmierci w rodzinie.. wszyscy przygnebieni..ja z ojcem nie odzywalam się wcale, wciąż siedział w swoim pokoju.. I naprawdę za tym tęsknie.. Mój ojciec robił meble ale odkąd mama zmarła zaczął pracować coraz mniej i przestał się starać..musielismy sprzedać dom i wprowadzić się do bloku, najmniejszego mieszkanka.. I tu się zaczyna problem.. pol roku temu zmarł też moj dziadek i ojciec dostał po nim spadek 10 tys złoty.. a mój Szanowny tatus poczuł się jak bogacz!!! rzucil prace, powiedział mi ze teraz to moja kolej iść do roboty bo on już się w życiu napracowal i nie moze mnie wiecznie utrzymywać... od tamtej pory całymi dniami lezy na fotelu, a ja z*********m od 6 rano, sprzątam dom, potem szkoła (klasa maturalna), a po szkole jeszcze musze obiad gotować i od razu na nocne wykladanie towaru do Tesco... śpię bardzo mało.... A on? Wracam w niedzielę do domu a on je kukurydzę.. I zasnął... obudził się po 3 godzinach nadal z tą samą kukurydzą w ustach i ją zjadł!!!! nie moge koło niego przejść bo mam odruch wymiotny,on myje sie tylko w soboty!! I to samą wodą... A pieniądze wydaje N piwsko i kanały porno... W dodatku ogląda je w domu na całą głośność.......nienawidzę go! Żyjemy jak najgorsza biedota, w domu jest tylko chleb i smalec, woda nie bo przecież jest z kranu!!! Ale nie! Mój tato myśli ze 10 tys to miliard dolarów i nie wyobraża sobie ze mu się kiedys skończy... a podejrzewam ze juz pewnie jakieś grosze zostały bo az pół roku??? nie wiem co mam robić..

wyprowadzić się, wynająć pokój i podać dziada o alimenty proste jak budowa cepa

Gość 16:52 - dobry pomysł, ale trudny do realizacji, bo wyprowadzka i znalezienie lokalu a potem sprawa o alimenty w klasie maturalnej to łatwe do zrealizowania nie będzie. Ale musisz działać. Kontaktowałaś się z pomocą społeczną? Nie możesz się uczyć, pracować w nocy i użerać z ojcem. Pierwsze co mi przychodzi do głowy to pomoc społeczna - na pewno musisz o tym wszystkim komuś powiedzieć. Albo jakiejś przyjaciółce, albo komuś innemu z rodziny albo wychowawcy w szkole - nie możesz tego tłamsić w sobie, bo tylko ucierpi na tym twoja psychika. Dobrze byłoby się do kogoś wyprowadzić, ale musisz od czegoś zacząć. Dobrze że szukasz pomocy przynajmniej w necie, ale zgłoś się jak najszybciej do ośrodka pomocy społecznej - powinnas sie tam dowiedziec więcej co mozna zrobić w takiej sytuacji. Naprawdę fajna z cb osoba i nie pozwól sobie niszczyć życia - działaj! Trzymaj się i życzę Ci wszystkiego najlepszego :)