i co zrobisz z tą miłością

i co zrobisz z tą miłością

nie ma miłości!

nie ma milosci bez solidarnej odpowiedzialnosci za dlugi

Wielorybicę/zaporożca już zjadłeś i nie masz już kogo kochać?:P

21:45 czyli Ciebie :D

napisz dokładniej jaka to miłość żebym miał pewność że to Ty, wtedy Ci napiszę...

baranska ...

22.47 inteligencja, elokwencja, kultura, empatia wielorybnicy/zaporożca/gieniuchny jest na głęboko niższym poziomie niż moja, nawet twoje czary ani twa bujna wyobraźnia:P tego nie zmienią:P

co zrobię? oddam ją Bogu, zresztą już oddawałam, wiele razy...

to samo co Ty czyli nic

1.05 i za każdym raz z marnym skutkiem:P gorzej będzie jak Bóg cię odda diabłu ze skutkiem.natychmiastowym:P

1.55 miało być

Tych co kochają Bóg nie odda diabłu tylko tych co zabili miłość.

Ani nie kochasz ani nie zabiłeś miłości, bo nigdy nie kochałeś nikogo, porządanie waginy to nie miłość, brak miłości to domena diabła, więc już jego jesteś własnością:P

hahaha waginę mam swoją....

wagiiny sa oblesne q**sy tez ja jestem spoza tego swiata jestem krysztalowym dzieckiem interesuje mnie tylko sztuka i dobro a nie taplanina w plynach ustrrojoych

Żeby dostrzec największą różnicę między dziećmi autystycznymi a Kryształowymi wystarczy porównać ich stosunek do świata zewnętrznego. Dzieci autystyczne żyją w swoim własnym świecie, a ich brak kontaktu z innymi ludźmi wynika z niedostrzegania możliwości komunikacji lub całkowitej obojętności na taką możliwość. W przypadku Kryształowych Dzieci jest wręcz przeciwnie – ich komunikacja jest najbardziej rozwiniętą formą porozumiewania się, a wysoki poziom ich wrażliwości i życzliwości sprawia, że ich naturalną reakcją na niesprawiedliwość i chorobę jest współczucie, empatia i dzielenie się swoimi darami duchowymi z tymi, którzy potrzebują pomocy. Potrafią przytulać się do chorych, smutnych i nieszczęśliwych osób, co stanowi przecież całkowite zaprzeczenie definicji autyzmu. Czy takie zachowanie można nazwać obojętnością na drugiego człowieka i kontakt z nim? Urodzeni uzdrowiciele Dzieci Kryształowe obdarzone są często wieloma darami, talentami i umiejętnościami, z których od chwili pojawienia się na świecie chcą korzystać dla dobra innych. Jednym z ich cennych darów jest zdolność uzdrawiania. Już sama ich obecność wywiera uzdrawiający i kojący skutek na otoczenie, ale dzieci te wykazują też wrodzone umiejętności i instynkt, dzięki któremu wiedzą, jak kierować energią przy pomocy rąk i myśli czy stosować kryształy.

Znam takiego, wg którego kobieta to dodatek do waginy, bez znaczenia jaki jest, ma teraz waginę, której to nie przeszkadza, chodzi w gotowości bojowej, w rozkroku:P za 3 latach ślub, na samolocie u ginekologa, jak to z wagin

Dzieci Kryształowe różnią się od swoich duchowych poprzedników bardzo wyraźnie i pod wieloma względami. Wyglądają inaczej, zachowują się inaczej i mają do zrealizowania inny cel. Dominującą cechą ich wyglądu są duże, piękne oczy o głębokim, wręcz hipnotycznym spojrzeniu, zdradzającym mądrość tych dzieci wykraczającą daleko poza ich wiek fizyczny. W ich zachowaniu nie ma wojowniczości, jak w przypadku Indygo. Kryształowe Dzieci są spokojne, wyciszone, szczęśliwe i pełne zrozumienia dla innych. Tak jak Indygo nie czują się dobrze w otoczeniu kłamstwa i nieuczciwości, ale one nie chcą niczego burzyć, bo celem pokolenia Kryształowego nie jest walka ze starym, lecz nauczanie nowego. Są jak drogowskazy duchowe, wskazujące nam kierunek, w którym powinna zmierzać ewolucja ludzkości.

Nie tylko ludzie mogą korzystać z dobroczynnej mocy Kryształowych Dzieci, bo jednakową miłością i empatią darzą one zwierzęta, rośliny, a nawet kamienie. Te dzieci uwielbiają przebywać na łonie natury, gdzie mówią kwiatom, jakie są piękne, a także w towarzystwie swojego pieska czy kotka, z którym bez trudu porozumiewają się bez słów. Kiedy na horyzoncie pojawia się Dziecko Kryształowe, zwierzęta natychmiast się uspokajają i ufnie podchodzą do niego, wyczuwając w nim źródło bezpieczeństwa, miłości, a często też oparcia, bo dzieci te w empatyczny sposób wyczuwają wszelkie emocje odczuwane przez zwierzęta i w razie potrzeby potrafią im pomóc. Nie pozwolą ci skrzywdzić najmniejszego żuczka ani pająka, przytulają się do drzewa, które zamierzasz ściąć, a które one pragną ochronić przed bólem i śmiercią, i wybuchają płaczem na widok sekatora, którym chcesz przyciąć krzewy w ogrodzie. Kryształowe Dzieci na każdym kroku przypominają nam o pięknie i magii natury, i o tym, że wszystkie istoty są jej nieodłączną częścią. Również kamienie i kryształy są dla nich częścią świata ożywionego. Kryształowe Dzieci chętnie słuchają kamieni i skał, i przemawiają do nich, zaś kryształy są dla nich wręcz fascynujące. Wyczuwają energię emitowaną przez nie i instynktownie wiedzą, jak wykorzystywać ich leczniczą moc, nawet jeśli nigdy wcześniej nikt ich tego nie uczył. Być może pewnego dnia to właśnie twoje Kryształowe Dziecko powie ci, że kryształy służą do uzdrawiania i że ono wie, jak to robić, a na pytanie, skąd tyle wie o kryształach, odpowie krótko, że już się nimi posługiwało, „kiedy było dorosłe”. Dzieci te często pamiętają przynajmniej fragmenty swoich wcześniejszych wcieleń albo też z łatwością, choć nieświadomie, korzystają ze zgromadzonej niegdyś wiedzy i doświadczeń. Same potrafią, na przykład, wybrać jakiś kamień lub kryształ i umieścić go np. pod swoim łóżkiem, a gdy ktoś go stamtąd zabierze, choćby podczas sprzątania, proszą, by położyć go tam z powrotem, „bo lepiej się śpi” albo siadają w kręgu zbudowanym z kamieni, twierdząc, że czują się w nim dobrze i spokojnie. Ponieważ już nawet bardzo małe Dzieci Kryształowe mogą zadziwić nas swoją fascynacją kryształami, powinniśmy szczególnie w ich przypadku zadbać o względy bezpieczeństwa, aby nie skaleczyły się ostrymi krawędziami kryształów albo nie próbowały ich połykać lub rzucać nimi!

Dzieci podobne do Kryształowych przychodziły na świat od zawsze i tak jak one, kochały naturę, pamiętały swe przeszłe wcielenia i widziały anioły. Różnica między dziećmi poprzednich generacji a Dziećmi Kryształowymi polega jednak na tym, że przeznaczeniem tych ostatnich jest zachowanie ich niezwykłych darów i przeniesienie ich w życie dorosłe. Żeby tego dokonać potrzebują nieustannego wsparcia ze strony swoich bliskich, rodziców, nauczycieli, pedagogów, psychologów, lekarzy i wszystkich dorosłych. To właśnie do nas należy nauczenie ich życia w obcym dla nich świecie niższych wibracji tak, by nie stłumić ich naturalnej wrażliwości i otwartości duchowej, jak stało się to z poprzednimi pokoleniami. Nie przegapmy więc szansy, jaką dla ludzkości są Dzieci Kryształowe i pomóżmy im pomóc nam wszystkim. Nie martw się, czy umiesz je rozpoznać, bo cząstka kryształowa jest w każdym dziecku, trzeba ją tylko dostrzec*****elęgnować, bo choć nie wszystkie dzieci rodzą się jako kryształowe, wszystkie mają szansę takimi się stać. Potrzebują jedynie naszej miłości i wsparcia.