Czuję się samotna w domu, macie tak?

Hej ;) Mam 20 lat, mieszkam u rodziców, uczę się, no i praktycznie większość dnia jestem w szkole, bo dojazdy plus lekcje zajmują sporo czasu, ale kiedy wracam do domu, to nie mam nawet do kogo się odezwać. Mama obecnie jest za granicą, pracuje w Niemczech, wraca co miesiąc na miesiąc. Ojciec albo jest w domu albo w pracy, jeśli już w domu to nie mamy w ogóle wspólnych tematów, kiedy próbuję coś zagadać, to odpowiada jednym zdaniem, że w ogóle odechciewa mi się próbować, rzadko rozmawiamy, bardzo rzadko. Rodzeństwo poza domem, mają już własne rodziny. Ja rozstałam się z chłopakiem 3 miesiące temu, chociaż on spędzał ze mną czas, teraz jestem sama. Z koleżankami porozmawiam przez telefon, ale nie wyjdziemy po jest środek tygodnia nauka itp. a ja w domu dostaje schizy z braku jakiejkolwiek komunikacji z kimkolwiek. Powiedzcie, że ktoś też tak ma ;/

Eh, nawet tutaj ;D

przykre to .dlaczego mami wyjechala do niemiec czy nie uklada sie z ojcem

Pracuje w Niemczech. Ale układać też się zbytnio nie układa między nimi.

Rozumiem Cię autorko. Mam 22 lata, pracuje a po pracy czuje się wybrakowany, pusty w środku. Niby sa rodzice, bracia ale nie ma za bardzo o czym rozmawiać. Chodzi o konkretne rzeczy. W sumie to na poważne tematy nie mam z kim rozmawiać... także myślę, że wiem co czujesz.

Dokładnie o to mi chodzi. Taka pustka w domu, pomimo obecności.

Pewnie nie masz komu się wygadać z problemów, z tego co Cię trapi czy nawet porozmawiać o minionym dniu... Wiesz szkoda mi Cię w tej sytuacji, bo takie coś potrafi poryc głowę w niesamowitym tempie i postępie.

To teraz postaw się na moim miejscu - od 10 lat mieszkam sama. Nie mam rodziców, nigdy nie miałam faceta, nie mam bliskich znajomych, żeby pogadać przez telefon. Jestem totalnie sama, bo pracuję przez większość czasu zdalnie, żeby zaoszczędzić czas i kasę na dojazdach. Wyobrażasz sobie takie życie?

malo ludzi potrafi dzisiaj kochac i okazywac uczucia ja portafie ale jestem zajety

:O Nie mam pytań :( Wierzyć się nie chce, że masz tak po tyłku....

Nie chodzi mi nawet o zwiezanie się ze swoich problemów, a o zwykłą relacje, o takie ciepło domowe. Często jestem u koleżanek i widzę jak to tam wygląda, mama koleżanki często przyjdzie do nas porozmawiać, zwyczajnie pośmiać się, pyta co u córki mają taki fajny ciepły kontakt. Po rozmowie z nami idzie zrobić kolacje, jedzą ją wszyscy wspólnie - cały dom, razem przy stole. Póżniej siada z mężem na kanapie np przy lampce wina, oglądają coś, cieszą się tulą śmieją wzajemnie. Chciałabym właśnie czegoś takiego. Rozumiem, że nie mam najgorzej, ktoś opisał swoją sytuację i szczerze Pani współczuję, że właśnie tak to wygląda. Eh, łzy mam w oczach jak to piszę!

nie udalo ci sie prowo horst buuuuuuuuuu

Co niektórzy tutaj w każdym temacie widzą prowo.