coś nie tak

Nie wiem co mogę zrobić żeby było lepiej. Mam chłopaka, pracę, mieszkanie wydawałoby się że nic więcej do szczęścia nie potrzeba. No właśnie szczęście... Tak jak pewnie u większości jak nie u wszystkich początek znajomości sielanka. Spacery nie zważając na godziny, rozmowy, wspólne pasje itp. W sumie to od początku było to coś co myślałam, że jest lekką przesadą ale każdy ma swoje hobby i jak najbardziej to szanowałam. Chodzi o sport ale nie o piłkę nożną chociaz prawie wszystkie mecze ligi angielskiej i nasze kwiatki ale o lekkoatletykę, skoki narciarskie, siatkę, piłkę ręczną hmmm co jeszcze? F1 , wszelkie olimpiady, tour de France i inne rowerowe "wycieczki " do tego dochodzi jeszcze fifa plus jakieś gierki. Przewaznie wyjazdy do rodziny są wtedy kiedy w weekend nic nie leci. Albo jadę sama i wtedy tłumaczę się bez końca czemu to jestem tylko ja.Bo w tygodniu oczywiście praca, a po pracy na wieczór jakiś mecz. Spacery? no to do Lidla. Liczy się? Bo ciemno, bo zimno. Rozmowy? o pracy i o tym co leci w tv. Wspólne pasje? No to tu nic nie mam żeby napisać bo jeść i spać to chyba każdy musi. Może kręgle? nie bo w weekend dużo ludzi... Ma też wiele zalet ale kurczę chyba jednak to wszystko powyżej zaczyna mi ciążyć. Nie mam z kim pogadać, wyżalić się więc zamęczam Was... Może ktoś miał podobne zmartwienie i udało się to jakoś uleczyć bo rutyna jest do d.... naprawdę. Ale to kocham i co mam zrobić? A i jeszcze tylko krótko i rodzinie. Na pierwszym miejscu zawsze byli moi bliscy i to również powtarzalam od samego początku. U niego niestety nie było tak normalnie więc moją osobę stawiał ponad innych. Chyba oczekiwał tego również ode mnie. Dużo się o to kłóciliśmy. Jego zachowanie względem moich rodziców było dziwne. Dlatego powtarzalam również im że nie miał łatwo i muszą da mu trochę czasu to zobaczy czym jest szacunek, pomoc innym i miłość. Jest lepiej, ale tylko trochę. Tyle z bycia chyba pozornie szczęśliwym.