Czy oddałybyście życie za swoje dziecko?

Czy mając sześcioro dzieci oddalybyscie życie za jedno osierociwszy pięcioro ?

W żadnym wypadku! Bez przesady...

w tym tygodniu nie, bo mam za tydzien wazną konferencję, ale w przyszłym tygodniu czemu nie

Nie mam pojecia

Automatyczne tak. Zaledwie kilka dni temu z za rogu supermarketu wyjechalo nagle auto jak szłam z synkiem. Były dwa kroczki przede mną. Zdążyłam bo zauważyć ipociagnelam synka zamieniając się z nim miejscem. W życiu się tak nie bałam jak w ułamku tej sekundy. To się działo na poziomie chyba podświadomości bo nie miałam czasu na myślenie. Chciałam instyktownie obronić synka. W ogóle nie byłam się o siebie. Troc he to dziwne ale zadziałała jak na autopilocie. Bardzo kocham swoje dziecko.

jeśli to przeczytałeś, to w ciągu 12h twoi rodzice umrą ! Aby tego uniknąć prześlij to jeszcze do 20 komen. Masz na to 10 minut . Nie wierzysz ? 12 stycznia 2009 r zginęli z niewiadomych powodów Adam i Agnie

Ja mam dwójkę dzieci i bez wahania skoczylabym np w ogień gdyby to ich miało uratować.Z reguły jest tak,ze to rodzice odchodzą pierwsi i to dzieci je chowają.Ja nie wyobrażam sobie by moje dziecko jedno czy drugie umarło,życie dla mnie nie miałby sensu.Tak samo za synka,jak i za córeczkę.Bez wątpienia,bez zawahania. Jednak chociaż bardzo bardzo kocham męża za niego bym nie oddała,bo nie wyobrażam sobie by moje dzieci były bez mamy.Dlatego zawsze podkreślam ze miłość do męża i dzieci jest równie silna,ale bardzo inna. Dla dzieci jest nieograniczona,ich życie ponad własne.

Tak. To najsilniejsze uczucie jakie istnieje - miłość matki do dziecka. Nie wiem czy widzieliście film ,, Wybór Zofii " polecam.

Tez pomyślałam o cytowanym wcześniej wierszu. Nie przeżyłam "wszystkiego", wiec mogę się oceniać jedynie z pozycji kobiety która siedzi wygodnie na kanapie, z herbata w ręce, która ma kochającego męża i której dzieci śpią spokojnie w swoich łóżkach. Tak, teraz jestem przekonana ze oddala um życie za swoje dzieci. Ale... pamiętam taki film w którym dziecko czekało na przeszczep, ale nie było dawcy, i ojciec w szpitalu chciał popełnić samobójstwo żeby pobrano jego organy. Wątpię czy posunelabym się do czegoś takiego. Zrobiłabym ile jestem w stanie żeby chronić bezpieczeństwo moich bliskich. Na razie jeden raz miałam okazję przekonać się ze instynkt macierzyński jest mocniejszy od samozachowawczego, kiedy przewróciłam się z noworodkiem na rękach i upadłam tak ze miałam posiniaczoną twarz, ramię i biodro, ale nie puscilam dziecka i oslonilam je. Za to przykład z ciążą pozamaciczną jest dla mnie zupełnie od czapy, żadne działania nie uchronią takiego zarodka od obumarcia.

Napewno chronił bym swoje dziecko w każdej sytuacji, poświęcając swoje życie, ale nie wiem jak zadziałał by instynkt samozachowawczy gdyby ktoś czymś rzucił, odruchowo zasłania się wtedy siebie. I jeszcze jedna sprawa, rodzić nie umie pływać a dziecko się topi...

Tak bez zastanowienia. Jest dla mnie najwazniejsza. I zgadzam sie tu dziala instynkt ze najpierw dziecko. Kiedys schodzilam z kanapy z dzieckiem na reku sliska podloga a chodze w samych skarpetkach i sie przewrocilam. Ale oslaniajac corke. Ja troszke poobijana corka nawet nie plakala tylko troszke pogrymasila.

Zawsze i wszędzie...

Dlatego zawsze podkreślam ze miłość do męża i dzieci jest równie silna,ale bardzo inna. Dla dzieci jest nieograniczona,ich życie ponad własne. x dokładnie, sama lepiej bym tego nie ujęła

Nieumiejąc pływac wyciągnełam corke z rzeki.Głupio to wyszło ojcie pływający stał na kąpielisku i zagadał sie i nurt wody zaciągnąl dziecko.Ja normalnie wskoczyłam i nie umiejąc pływac jakos dopłynełam ,małą za wosy i do brzegi.Nie umiem tego wytłumaczyc ,ja nie umiem pływac

Nie podajcie przykładów poślizgnięcia się z dzieckiem na ręku bo to głupie, każdy w ten sposób ratował też flaszkę. Tu chodzi o otarcie się o śmierć a nie poślizgnięcie koło kanapy.

Z topieniem się jest dobry przykład, jak wiadomo jak ktoś nie umie pływać to trzymając dziecko tym bardziej się utopi i do tego jeszcze nie puści dzieciaka bo go ratuje. Dziecko bez pomocy miało by większe szanse. Nie lepiej zawołać pomoc niż narażać siebie i dziecko?

To naturalne że broniłeś dziecko przed psem ktorego miałaś szansę pokonać, czy to samo byś zrobiła gdyby to był lew w zoo? Gdzie masz prawie 100% szansę że zginiesz razem z dzieckiem

Ja p*****le! Już się nie chce tego czytać! Piszą Ci matki że kochają dzieci i bez wąchania oddały by za nie życie co jest normalne i naturalne w nie zaburzonej relacji! Co jeszcze chcesz? Dowodów na wideo???

*wachania

22.21 rodzice juz dawno nie zyja. ogarnij sie.

tak dowoduw wideło. a to najpierw wąchasz ?

Powiem tak, gdyby było jakieś niespodziewane zagrożenie typy pędzący samochód czy jakiś czub z bronią to odruchowo obroniłabym dziecko. Ale np. jakby mi ktoś kazał skoczyć z okna zamiast dziecka to nie wiem co bym zrobiła, ciężko jest ot tak z miejsca odebrać sobie życie.

Ale nikt nie odpowiedzial , czy staralybyscie sie o dziecko wiedzac ze to powaznie zagraza zyciu lub moze narazic na kalectwo.ja otwarcie mowie ze nigdy, czy jestem egoistka?

A czy coś Ci zagraża? Po co się zadręczasz takimi refleksjami?!

Na pytanie tytułowe tak szczerze to nie lubię takich pytań i rozkminek. Zastanawiam się po co ludzie w ogóle zadają takie pytania. Przecież takie dylematy które trzeba na serio rozstrzygać to jest największy horror jaki może człowieka spotkać i trzeba się modlić o to aby nigdy się nie znaleźć w podobnej sytuacji. Na pytanie tytułowe nie wiem, bo nie byłam w takiej sytuacji. Chciałabym powiedzieć że tak, ale człowiek mówi różne rzeczy a gdy staje w obliczu bólu i śmierci to prawda jest taka że nigdy nie wiesz tak z całą pewnością jak możesz na to się zachować. Przykład taki z życia. W czasie porodu nie miałam siły w ogóle przeć tak byłam wyniszczona tym potwornym, wykręcającym i długotrwałym bólem, tętno dziecka spadało, a ja nic nie robiłam. Tak bardzo cierpiałam, że myślałam nawet w którymś momencie że wolę umrzeć niż znosić to nadal. O dziecku nawet już nie myślałam. Co prawda natura sama to rozwiązała i sama wymusiła dalsze parcie ale gdyby to zalezało ode mnie to nie wiem czy coś bym zrobiła w ogóle. Byłam całkiem bezwładna jak kukła.

Urodziłam dziecko, mimo że ciąża lub poród miały mnie zabić. Niewydolność wieloorganowa, zaczęło się od nerek. Od 7 miesiąca wszystko bolało jak cholera - gryzłam się w nocy po rękach. Miałam już wtedy 3 dzieci. Dziś moja najmłodsza Gwiazdeczka jest rezolutną pierwszoklasistką. Nie wyobrażam sobie mojego świata bez niej.

09:23 mało kto by sie starał o dziecko w takiej sytuacji i w tym akurat nie ma nic niezwykłego ani krępującego

10:29 podziwiam Cię!!!

10.29, ale czy ty zachorowalas ciazy czy te niewydolnosc organowa mialas juz wczesniej a mimo to planowalas kolejne dziecko?to roznica

przeciez swiadomie nie zaszła w ciąze skoro taka chora , pomysl