nienawisc do brata.

Otóż mam brata 23 lata. Ja mam 17. Mieszkam z nim , mamą i młodsza siostra w małym mieszkaniu. Ojca nigdy nie było bo ma wyj****e. Dziele z bratem mały pokoik i co tu dużo mówić- nienawidzimy się. Ja nie chcę mieć z nim nic wspolnego. On mnie tylko oczernia i ośmiesza przy znajomych i rodzinie. Zawsze starał się obniżyć moje poczucie wartości do zera. Matka nic. Bo jej tez nie szanuje, potrafi powiedzieć jej wprost ze jest zerem chociaż to ona to utrzymuje. Ja go unikam jak mogę, nawet nie mowimy sobie część na ulicy, i nie przesiaduje z z nim w pokoju wolę wyjść i poszwedac sie gdzieś. Najgorsze jest to że to się nie zmieni bo on się długo jeszcze nie wyprowadzi. Ją mogłabym z nim mieszkać gdyby był normalny i kochającym bratem Ale nie jest. Nie można na niego liczyć to cham i egoista. I wiem, coś czego nie wie nikt. Ze w młodości był gnebiony to pewnie dlatego. Nienawidzę go nie mogę na niego patrzeć. Najchętniej bym o nim zapomniała. Ale po co mam sie przejmować opinią zakompleksialego 23 lata który w tym wieku nie potrafi się usamodzielnic a jego jedyne zajęcie to znęcanie się nad młodszą siostrą. Kiedyś nawet potrafił mnie pobić. Ale zagrozilam mu policja i przestał. A przez jego obecność mam syf i brud w pokoju wstyd nawet kogoś zaprosić. Mam dosyć :(

Modl się za brata codziennie o wszelkie łaski i błogosławieństwa dla niego i o miłość w rodzinie... najlepiej na Roozzannccu. Pozdrawiam :)

Miłość pochodzi tylko z jednego Źródła - Boga... I warto Go o nią poprosić :)

Ma 23 lata, niech idzie do roboty i wypier'dala na wynajem, stary koń. Ty masz 17 lat, uczysz się, masz większe prawa do mieszkania u matki niż on.

Pogadaj z matką, a później spakujcie mu walizki i dajcie ultimatum: miesiąc na znalezienie pracy, dwa na wyprowadzkę. Później tak czy inaczej walizki lądują za oknem.