Opowiesc

stał na przystanku. Patrzył w kierunku, z którego miał nadjechać autobus. Nie przyjeżdżał. Do wiaty przystankowej przybliżyć sie nie chciał. Może dlatego, że stała tam ona. Nie wiem. Obserwowałam ich przez chwilę. Późnej uwagę moją przyciągnąl inny szczegół.

Chodnikiem bieg pies, bialy w cazrnych skarpetach. Siersc bujna lecz zaniedbana, ciągnał za soba sznurek...rozejrzalem sie dookola

Podbiegł do wiaty i obwąchał palik.

usiadłem między nimi. Ona stała wyprostowana niczym skała. Nie poruszyła się. W pewnym tylko momencie jakby bezwiednie odwróciła się i spojrzała za siebie. Być może chciała wiedzieć, czy wsiadł do tego samego autobusu. Był. Stał z tyłu. Spojrzałem na niego. Nie byl to typ interesujący z pozoru. Przeciętny można by rzec.

A mimo to bardzo intrygujacy. W oczach koloru sadzy blyskaly ognie. Byl najwidoczniej zly, wsciekly i niebezpiczny.....

Twarz jakby martwa, wygaszona, przezroczysta. Raz, moze dwa razy tylko z bliska widziana.

Nagle ich spojrzenia się spotkały. Przeszedł ja dreszcz, nagle świat zawirowal, nie umiała oderwać od niego wzroku, tak ja fascynowal...kim był, tajemniczy nieznajomy...

mieli nie poznac sie nigdy.

A może i poznali się. Kto wie? Może wszystko to przebiegało w sposób mniej dramatyczny niż jej czy jemu mogło się wydawać. Pies przebiegł przy wiacie. Chwilę obwąchiwał jej buty, po czym pobiegł dalej.

Nagle opona szczeliła w autobusie. Był wypadek :( Autobus rozbił się o mur :( Trafili do tego samego szpitala :(

Lezeli obok siebie, kazdy na swojej lezance. Ona krew we wlosach, on mocno poturbowany na ciele . Posrod jekow, ktore wydawal z krtani, dyszal patrzac w jej oczy zamglonym wzrokiem....

I wten weszla siostra z duzą szczykawką u kaczuszką.

Tóż obok serca miał wbity fragment szyby :( Nie rozpoznał jej w rozmytym makijażu i podartych włosach :(

chyba potarganych, podrzec to mozna stare gacie

to jeszcze raz: Nie rozpoznał jej po zmytym makijażu i podartych gaciach :(

Przed oczami pojawiały mu się dziwne obrazy, widział niebieskie ludziki, trójģlowego smoka próbujacego go przydusić . Nie wiedział czy to wyobraźnia robi mu psikusy czy leki zaczynaja działać. I nagle ujrzał błysk swiatła...

i wpadł na pomysła.....

kupę, zrobić kupę, i mieć to możliwie szybko z głowy. zawsze tak było, że gdy już zrobił kupę te błyski i rozbłyski niknęły. zadzwonił. poprosił o kaczkę i..uwolnił się od olbrzymiego ciężaru. zemdlał. wydawało mu się, że w ostatniej chwili pielęgniarka wrzasnęła: a ten znowu zwalił się na podłogę! w ostatniej chwili usłyszał huk otwieranego okna..

Nie wytrzymała tego ogromnego smrodu jego kupy, otworzyla okno i chciala skoczyć, ale ...

Boszeeee, przeciez mam dzieci na utrzymaniu i meza pijanice, obibokA. Nie moge tak, co ja robie??? Zacisnela zeby, wciagnela powietrze i dala nura do mycia kupy i dooopy. Coz za los moj.....

Ordynator wieczorem stwierdził, utratę pamięci w wyniku wypadku. On stracił pamięć :( Nie wiedział kim ona jest.

Utrata przytomnosci, lezenie we wlasnych oddchodach to tyle z czlowieka moze byc.

Miało być miło i romantycznie !

Na izbie przyjęć zjawił się północą pies w czarnych skarpetkach. Szukał Pana. Ona siedziała przy jego łóżku. Godziny przyjęć u niego się już kończyły :(

Patrzyła na niego i wiedziała, że wszystko się zmieniło. To już nie był on. To był wrak człowieka. Nie poznawał jej bo jakieś komórki w jego mózgu uległy zniszczeniu. Ordynator mówił, że będzie tylko gorzej. W tym momencie otworzył oczy i wrzasnął z całych sił: chcę do klopa!!!!!Przy tym trząsł się w jakichś konwulsjach i szczękał zębami, wykrzywiając twarz w histerycznym grymasie. Łzy popłynęły jej po policzkach jak Niagara. Przybiegła pielęgniarka i związała go pasami do łóżka. - Boże, nie wytrzymam tego - szepnęła do siebie zagryzając wiśniowe wargi :D

trzeba będzie go wymienić na zdrowszy model. kiedy wychodziła potknęła się o nogę młodego, przystojnego lekarza. ten podniósł ją z podłogi, przeprosił i już go nie było. poszła do łazienki. złamana noga w gipsie bolała...

To nic. Zlamana noga zrosnie sie. Ale zlamane serce? Ono bedzie krwawic wciaz i wciaz. Ech....

kuśtykając dotarła do swojej sali. jeszcze trzy tygodnie i wyjdzie ze szpitala. trzy tygodnie, a on? spojrzała w stronę drzwi. tam stał pies. patrzył na nią jakby odgadywał jej myśli. -chodź ze mną - powiedział

- Zgłupiałeś? - wydusiła przerażona. Mnie też już odbija, pomyślała. Jednak, kiedy minął pierwszy szok związany z gadającym psem zapytała: Dokąd chcesz iść? - Nie pytaj, idź za mną - powiedział cedząc słowo za słowem pies :D

Zaprowadze cie, ku twemu przeznaczeniu. Odloz wszystkie watpliwosci, pomysl ze tam czeka na ciebie radosc i wieczn szczesliwosc. Pies zamrugal slepiami i pomerdal ogonem...