Nie wiem co robić . Jestem niepełnosprawna oraz jestem DDA DDA

Mam 20 lat. Od urodzenia jestem na wózku. Mój ojciec jest też alkoholikiem. Był nim długo zanim się urodziłam. Nigdy mi nie pomagał ani w domu bo jestem dziewczyną, że jakbym była chłopcem to co innego. Regularnie jest wkurzony gdy jeżdżę z mamą na specjalne turnusy rehabilitacyjne, bo ubzdurał sobie, że mama go zdradza, chociaż to nigdy nie miało miejsca. Jestem wyczulona na każdą awanturę, często drę się wtedy w wniebogłosy, gryzę sobie ręce itp Moje relacje z otoczeniem też są trudne, nie mam zadnych znajomych, zawsze tak było. Ogólnie mam opinie wkurzającej, użalającej się nad sobą dziwaczki. Lubię jedynie towarzystwo moich rehabilitantów, głównie tych męskich, chociaż daleka jestem od ich podrywania, chociaż zdarzały się nieodwzajemnione zauroczenia z mojej strony, ale nawet wtedy nie chciałam z nimi być, dziwne, co? Z jednej strony nie jestem zbyt ambitna, nigdy nie starałam się o dobre oceny a z drugiej strony często się buntuję w najbardziej dziecinny sposób. Moja mama tez jest jakaś dziwna, niby mówi, że niedługo się z nim rozwiedzie, ale tylko gdy on trochę przytrzeźwieje to ona nagle zapomina o wszystkim zapomina. Nie wiem co ją przy nim trzyma, bo to ona go utrzymuje. Co z tym wszystkim zrobić?