Ciąża a miłość do dziecka

Jestem w 8 miesiącu ciąży, mam 27lat. Z mężem podjeliśmy świadomą decyzję o dziecku, chcieliśmy już zostać rodzicami. Zaszłam w ciąże, cieszyłam się ale teraz z biegiem czasu czuje że coś jest nie tak. Większość przyszłych mamusi chodzi wniebowzięta, mówią do brzuszka, są zakochane w maleństwie chociaż jeszcze go nie widziały. A ja? Fajnie że jestem w ciąży ale to jakoś nie jest to, czuję ruchy maluszka i w ogóle ale czy naprawdę tak to jest że urodze te maleństwo i bezgranicznie się w nim zakocham? Szczerze mówiąc teraz nie czuje nic... Mąż też wiecznie nie ma dla mnie czasu, nasze życie erotyczne prawie nie istnieje bo niby boi sie o dzidziusia a też z brzuchem jest jakoś nieporęcznie. Czuję się nieatrakcyjna i taka niepotrzebna. Chciałam dziecka a teraz widzę więcej minusów jak plusów. Czy któraś też tak miała a po porodzie wszystko się zmieniło? P.S. Nie chcę być jakąś wyrodną matką, chcę dobrze dla dzidziusia aby było kochane, zdrowe, szczęśliwe. Tylko jakoś nie czerpię radości z bycia w ciąży. Może to hormony bo sama już nie wiem :(

Daj spokój w ciąży wszystko jest trudne i ciężko sobie to wszystko wyobrazić. Ja też nie rozmawiałam z brzuchem bo to wszystko wydaje się takie abstrakcyjne. Nawet jak rodziłam to jakoś zapomniałam o dziecku i skupiałam się tylko na tym, że mnie boli i mam dość. Dopiero na koniec porodu jak przywieźli to jak ja to mówię "akwarium" na dziecko wyłożone pieluszkami olśniło mnie, że za chwilę będzie tu dziecko!!! I potem jak już widziałam ten cud to zakochałam się w nim bez pamięci. W szpitalu nie robiłam nic innego po za podziwianiem go :) dziś ma 7 lat i wciąż uwielbiam się w niego wpatrywać :p Spokojnie bedzie dobrze :)

Bo ciaza to abstrakcja. Szczególnie ta pierwsza:) dziecko trzeba zobaczyć . Oczywiście cieszyłam się z ciazy ale to nie to samo jak sie juz ma je w domu. Wtedy czujesz mega miłość:) a gadanie do brzucha mnie jakoś nie kręciło. A przy drugim dziecku wogole nie bylo na to czasu.

Po porodzie samo wszystko przyjdzie