Dlaczego cały świat jest przesiąknięty miłością?

I nie, to nie są żadne żale albo nic w tym stylu, bo nigdy nie byłam w związku pomimo, że mam 22 lata, i jakoś mnie nie ciągnie do tego i jakoś inaczej na to patrzę. Powracam do tego pytania z tytułu. Dlaczego? Dlaczego też ludzie często stawiają miłość nad przyjaźń? Czy te uczucia nie mogą egzystować niejako obok siebie? Przecież przyjaźń to też taki rodzaj miłości, takiej jak do rodzeństwa czy rodziny! Nie przemawia też do mnie argument, że jak wszyscy pozakładają rodziny to jedyną szansą na towarzystwo jest druga połówka. Jeśli przyjaźń jest prawdziwa to przyjaciele powinni znaleźć dla siebie trochę czasu a nie zamykać się na resztę świata bo jest ten jedyny albo ta jedyna. Wkurza mnie gdy ktoś określa się mianem samotnego bo nie ma drugiej połówki a ma w okół siebie przyjaciół i rodzinę. Dla mnie "samotność" jest wtedy gdy nie masz absolutnie NIKOGO No i czemu ludzie nie wierzą w przyjaźń damsko-męską? Czy wszystko musi być przesiąknięte miłości albo erotyzmem? Z jednym z moich rehabilitantów mamy wspólne pasje, tematy do dyskusji i ekstra nam się współpracuję. I co ? i nic! Nie iskrzy między nami ani nic. Zresztą on ma dziewczynę - przeurocza kobieta! Wnioski? Świat ma obsesje na punkcie miłości jednocześnie strasznie ją spłyca