Jestem zła na siebie :(

Mam 30 lat. Ani męża, ani dzieci. Nawet chłopaka nie mam. Przez ostatnie 10 lat pakowałam się w beznadziejne związki a odrzucałam tych naprawdę dobrych chłopaków. Obecnie nie mam pracy. Mam oszczędności i dorabiam z pasji. Mam pasję, zdrowie i urodę ( jedyne plusy.. ) Mieszkam w wynajętym mieszkaniu, żyję z oszczędności. Wykształcenie średnie. Powoli zaczynam mieć uczucie, że coś straciłam :/ zdecydowana większość znajomych ma rodziny,dzieci,są w poważnych związkach. Ci, którzy zostali "wolni" - dużo imprezują, a mnie to zwyczajnie nie kręci. Zamiast studiować, dużo pracowałam by sie utrzymac i coś odłożyć. Mam wykształcenie średnie i nawet nie wiem co chce w życiu robić.. Wiem, że chcę być matką, żoną, spełniać swoją pasję, znaleźć pracę wśród fajnych ludzi i nie pracować jak niewolnik zarabiając tyle, ze ledwo starczy mi na mieszkanie i jedzenie.. Boże.. Jestem zła że tak mi sie życie potoczyło, ze wybierałam tak a nie inaczej.. A jak Wy macie ?

33 lata, nie mam faceta ani meza, nigdy mi sie nie ukladalo w zwiazkach. mieszkanie, studia i praca sa.

To i tak masz dużo i nie narzekaj ja mam problem z wyglądem i to mi zabija całą radość z życia

podobnie tylko ja ma 41 lat bez pracy zony mieszkam z rodzinami brak zdrowia nadcisnienie i brak pasji nie imprezuje musisz sobie wybaczyc bo bedzie jeszcze gozej i wróć do boga albo jestes ale go nie czujesz to musisz posłuchac dominika chmielewskiego rola aniołów w nazym zyciu https://www.youtube.com/watch?v=LRAJhFlyvgk

u mnie podobnie, nie jesteś sama