Dlaczego moje podejście się zmieniło?

Mam 24 lata. Przez lata gimnazjum i liceum z pogardą patrzyłam na randki, zakochane pary. Każdy wątek romantyczny w filmach, książkach, kwitowałam cynicznym uśmieszkiem. Utrzymywałam, że nigdy się nie zakocham itd. Aż to nagle, nieco po maturze, w wieku ok. 20 lat naszła mnie taka żałość, taka tęsknota....Zapragnęłam bliskości z drugim człowiekiem bardziej niż czegokolwiek na świecie. Zapragnęłam randek, romansów, chciałam przeżyć swoją pierwszą miłość, iść na spacer, trzymać się za rękę, przytulić się, przeżyć pierwszy pocałunek. W wieku 23 lat poszłam na pierwszą randkę. Bałam się, że mam już za dużo lat, że robię się coraz starsza, że niedługo będzie dla mnie za późno. Wtedy przeżyłam swój pierwszy pocałunek. Jednak znajomość nie przetrwała, ale mój apetyt wzrósł...Chcę przeżyć romantyczną przygodę, miłość, którą będę wspominać do końca życia...Co się ze mną dzieje??...Nie potrafię sobie na to pytanie odpowiedzieć...Jak człowiek, który patrzył na pewne rzeczy z pogardą, teraz może chcieć tego najbardziej na świecie??