To już depresja czy nie

Co myślicie o osobie, która ma 43 lata, od 18 lat pracuje w jednym miejscu za najniższą krajową? Przy czym nie jest zadowolona z zarobków, ale nie chce szukać innej pracy, bo wie, że nie znajdzie? Czy to już depresja czy wygodnictwo? Od jakiś 6 czy 7 lat nieustannie narzeka na wynagrodzenie, że 13 pozabierali, że już nie ma bonów na święta itd. Ale nic nie robi by się z tego wyrwać. Za to ma pretensje do innych, że im się w życiu lepiej powodzi. To może być od depresji?