Rozwód. Boję się samotności i przyszłości

Dziwne, bo pisze to facet. Żona ma kochanka, z którym układa sobie życie. Złożyła pozew. Ja bardzo kocham tę kobietę, ale nie ma już o co walczyć. Jej stosunek do mnie zmienił się z miłości do nienawiści. Wiem, że ja z tej miłości się długo nie wyleczę. Doskwiera mi pustka samotność. Lęk przed byciem samemu, bo nie chce się już nigdy angażować. Ona była całym moim życiem. Co robić dalej, bo depresja zżera od środka, a psycholog nie pomaga.

Żyj, rób to co zazwyczaj: pracuj, spotykam się ze znajomymi, oglądaj horrory, pij winko, zagraj w bilarda i rób jeszcze tysiąc innych rzeczy... nie obiecuję że ból minie, ale wiem że z czasem przyzwyczajać się do niego. z czasem znów zaczniesz się śmiać z czasem wszystko nabierze sensu Nigdy tak na prawdę nie wiadomo co jest dla nas dobre a co złe z czasem może okazać się ze to było najlepsze co Ci się przydarzyło, bo rozwód otworzy Ci drzwi do nowego, lepszego życia

Dla mnie mąż był, a raczej jest całym moim światem. Wczoraj powiedziałam mu, że proszę o to by wyprowadził się z domu, w którym i tak tylko pomieszkuje jak mu się podoba. Ma dwa domy jeden u mnie , drugi gdzieś tam.Prosiłam, tłumaczyłam nic to nie dało. Okazuje się ,że to wszystko moja wina. On pracuje i stara się dla rodziny. Kłamie , oszukuje i zdradza- pewnie tez dla rodziny,bo tak mu jest wygodnie. Moja wina polega na tym, że nie chcę być okłamywana, oszukiwana i zdradzana. Boli bardzo i wiem, że będzie bolało jeszcze bardzo długo, może nigdy nie przestanie boleć

trzeba zacząć nowe zycie