czy znacie kogoś kto był normalny i nagle stał się chory psychicznie

bo boje sie że ze mna dzieje sie cos zlego, dziwaczeje, nie wiem czy to skutek izolacji spolecznej, calkowitego braku znajomych , pracy cyzy po prostu ujawnia sie u mnie jaakas choroba, mam dziwne natretctwa, gadam sama do siebie, duzo tego jest

Zależy od definicji normalności:P.

Gadanie do siebie jest normalne, gdy jestesmy wyizolowani spolecznie. Natomiast rzeczywicie dluzsza izolacja nie sprzyja zdrowiu psychicznemu, bo czlowiek to istota spoleczna. Potrzebuje innych ludzi.

Ja nie potrzebuję innych ludzi, i jakoś od lat pozostaję ''normalna''. Natomiast nabranie dystansu poszerza horyzonty i ułatwia dokonywanie prawidłowych obiektywnych ocen rzeczywistości. Ci, którzy się izolują i zajmują samorozwojem, są inteligentniejsi od ogółu, który ciągnie w dół.

Jestem człowiekiem, który dużo czasu spędza sam i ostatnio przy gorączce 39.3 też przyszło mi gadać samemu do siebie.

11:52 A majaki miałeś? :D Ja do siebie i w sklepie gadam, a samotna nie jestem. Ale to prawda, że bez wymiany opinii z innymi osobami stajemy się dzicy. Takie izolowanie dla samorozwoju to przypadek rzadki i zależny od osobowości. Poszerzanie horyzonty - na które najlepsze jest czytanie - to jedno, ale wymiana informacji, rozmowa to coś co buduje nasz światopogląd. Dyskusja to dopełnienie własnych wiadomości i ocen.

zacznij sie modlic pozuc grzechy

Autorze witaj w klubie. Mi ludzi zastępuje gra Simsy 4 :D Tam moge być kim chce i mieć faceta jakiego chce. Są kody na kase przez co czuje sie milionerką. A tak na poważnie to też gadam do siebie, mam natręctwa i z roku na rok staje się coraz wredniejsza dla ludzi. Dopierdzielam się do wszystkiego jak typowy stary moher a mam 30 lat. A gdy siedzę sobie w zaciszu domowym to becze nawet oglądając bajki i trudne sprawy. Szybko sie wzruszam i przeżywam. Ogólnie to jestem spokojną osobą ale jak mnie coś wyprowadzi z równowagi to potrafie zamienić się w chorą pscholkę i nie panuję nad tym co robię. Z poważnych problemów się śmieje a drobnostki wprawiają mnie w szał.

Ja zbzikowalam. Od dzieciństwa bylam dziwna, inna, nielubiana, a potem juz mi przestało zalezec. Jeszcze kafeteria zmieniła mnie na gorsze a wchodzę tu juz 8lat. Nie ma dla mnie ratunku, biorę leki, chodzę do kościoła i zazdroszczę normalnym ludziom.

Jesli jestescie choc troche religijni, to polecam modlitwy do sw Tadeusza. Polecam, bo mi pomogl. Tez bylam odizolowana i bez pracy i dostalam nerwicy lekowej. Strach mnie tak sparalizowal, ze mialam ochote zabicsie kazdego ranka. Teraz wszystko jakos sie uklada. Nie mam juz tego piekla w glowie. Jestem gotowa do dzialania, intelekt wrocil do normy, blokowany niesamowitym strachem. Polecam rowniez brac witaminy i pic ok 2litrow wody dziennie. Odstawcie kofeine i ograniczcie cukier. Dobra jest marchew, tania i ogolnie dostepna. Melisa tez jest dobra plus magnez.

Dobrze jest wam z tym czy wolelibyscie to zmienic? Znam osobe ktora nie wychodzi od kilku lat z domu, ale leczy siie psychiatrycznie