Zaraz mam gosci mam mega stresa bo rzadko ktos do nas przychodzi

Od rana mam mega stresa.Jestem tylko z corka.Bo maz w pracy.Dlaczego takie cos mnie bardzo stresuje?Jak ja wysiedze?

Wyluzuj. A kto przychodzi ? Podajesz coś do jedzenia ? Może to szykowanie cie stresuje

Nic nie robie.Oprocz kawy herbaty, kupilam kawalek ciasto i ciastka.Saw naszej okolicy chca zajechac.Rodzian meza.

Najwazniejsze zeby zarcie bylo. Reszta sie ulozy :) skoro niezbyt czesto ktos przychodzi, to masz stres, zeby dobrze wypasc. Zapraszaj czesciej kogos do siebie to przywykniesz :)

Do nas moze z 5 razy w roku ktos przyjdzie.

Ja też nie lubię jak przychodzi rodzina męża

Mnie to bardzo stresuje.Przy mezu czuje sie spokojniejsza.Ale wczoraj telefon ze beda w poblizu i czy moga zajechac na kawe.Zgodzilam sie.

Ja mam to samo. Jak ma przyjechać ktoś z bliskiej rodziny - "swoj" to ok. Ale jak ktoś kto często nas nie odwiedza to się stresuje. Ale ja ogólnie mam taki głupi charakter,ze myślę do przodu a potem okazuje się zazwyczaj , ze jest luz.

Kawa i ciasto to czym ty sie stresujesz. Myslałam ze jakies potrawy zrobiłas i sie stresujesz czy bedzie smakowalo,czy dobrze podasz. Ludzi sie boisz? Moglas cos na cieplo do jedzenia przygotowac.

Może przygotuj sobie kilka tematów, które możesz poruszyć, gdyby zapadła krępująca cisza?

nie bylo kiedy. specialnie z pracy wczesniej sie urwalam.

mam maly kontakt z ludzmi. rzadko z nimi przebywam.Rzadko gdzies bywam i rzadko ktos do nas przychodzi moze maks z 5 razy do roku.Ten stan trwa juz kilka lat.I nie jestem w stanie tego zmienic.Bo brak ludzi obok siebie.

A idź gdzieś zanim przyjdą i wróć wieczorem, mężowi powiedz że zapomniałaś;-)

NIE moge tak zrobic.Bo rozmawiali ze mna na ten teamt.Mieli byc 2 h temu a cos im dlugo idzie.a ja siedze i kwitne.Owszem powoadomili ze beda pozniej.ok 15.30.

b

I jak po wizycie?

nie bylo ich jeszcze.

Też tak mam. Odkąd wyprowadziliśmy się na wieś, to zrobiły się z nas odludki. Rzadko ktoś nas odwiedza, my rzadko do kogoś jeździmy. Normalnie jak pustelnicy. Jak po Sylwestrze miała wpaść rodzina męża, to ze stresu dostałam biegunki :D

do pani wyzej mam to samo.

Najlepsze, że nie byliśmy tacy kiedyś. Wszelkie imprezy studenckie odbywały się u nas na mieszkaniu, prawie co sobotę ktoś u nas był. A teraz tylko dom, praca, dom praca, rzadko kiedy jest czas. Do tego przenieśliśmy się na zad***e, nawet drogi nie ma do nas, jest tylko taka żużlowa, więc jak napada śniegu albo są kałuże, to auto bez 4x4 nie da rady. Nikomu się nie chce do nas jechać, bo to jak wyprawa przez dżunglę :D

tez kiedys bylam inna.A teraz zdziczalam.

Jesteście chore, jak tak można żyć? Zamknięte w domu, przecież świat jest taki piękny!

posiedzieli 2,4 h przed chwila pojechali. bylo ok. Stres odrazu minal.nie taki diabel straszny jak go maluja.

Gość z 15.34 - jakbym o sobie czytała

Zmień to, wystarczy inicjatywa. Z tego co piszesz macie super warunki, by zorganizować ognisko, włączyć muzykę i po prostu się bawić. Odśwież znajomości, najpierw telefonicznie. Szkoda życia na pracę-dom-pracę-dom. Pewnie mieszkam za daleko, ale byłabym pierwsza, żeby Ci radość z życia pokazać. :-)

Tyle, że radość życia to ja mam tyle, że z mężem. Nie czuję potrzeby integrowania się z większą ilością ludzi. Zrobiła się ze mnie straszna introwertyczna, ludzie mnie męczą, trzeba ich obsługiwać, wysłuchiwać nudnych ploteczek czy jakiegoś small talk. To już wolę zabrać męża, dwa sierściuchy i iść na spacer po lesie!

Ja tez mam.stresa za kazdym razem

20.12 powinnaś więc wymyślać wymówki, jeśli ktoś chce wpaść. Raz, drugi i będziesz mieć swój wiejski spokój bez stresu.

20.12 Jak ja cię rozumiem. U mnie jeszcze ok jak rodzice wpadają na pół godziny, ale jak mam zorganizować urodziny dziecka i wiem, że szykuje się większa liczba osób to chcę to mieć za sobą. Nie lubię wielkich spędów, szczególnie gdy w grę wchodzi rodzina męża, oni obchodzą urodziny tak jak w mojej rodzinie robi się wesela, ja się w tym nie odnajduję, poza tym w ogóle różnimy się podejściem dożycia, nie mamy za bardzo wspólnych tematów, nie ma kwasów, ale też nie ma chemii. Strasznie mnie to męczy. Nie lubię gotować, zawsze byłam samotnikiem, na imprezach, w czasie studiów, zasypiałam na stojąco po północy, z koleżankami widuję się może raz w roku (najbliższa wyjechała zagranicę). Nie mam zamiaru tego zmieniać, bo nie widzę w takiej postawie nic złego.