Czy ja jestem zdrowa psychicznie?

Wole wziac wine na siebie, osmieszyc sie na maksa,ryzykowac utrate zdrowia czy zycia w jakis sytuacjach zeby kogos chronic albo nie zranic. Np. kiedys gardzilam wewnetrznie pewna grupa ludzi. Byli to ludzie o bardzo niskim statusie spolecznym, intelektualnym i innym. Staram sie, ale jednak nie do konca jestem tolerancyjna. Jakbym miala z nimi do czynienia rzadko to pewnie bym to strawila, ale jak codziennie musialam udawac ze jest ok to mnie przeroslo. I wpadlam na pomysl by udawac osobe troche chora psychicznie, dziwaka. I oczywiscie dowiedzialo sie o tym wiecej osob pomimo ze bylam w obcym miescie, narazilam sie na smiesznosc i odrzucenie. Odrzucili mnie bo udawalam gorsza od nich, wyobrazcie sobie jak nisko musialam upasc i codziennie sie z tym meczylam przez rok :/ Odchorowywalam to potem, ale nie wyobrazalam sobie, zeby ich zranic chociaz sami to zrobili ,nie byli warci bo tez nie patrzyli na mnie, a jednak ja nie chcialam im robic przykrosci. Nie kazdy musi byc tolerancyjny, tylko jeden okaze pogarde i nie bedzie mial wyrzutow, drugi bedzie udawal milego a na boku sie smial , a ja wolalam wziac wine na siebie. Czesto mam inne spojrzenie od reszty, jestem naiwna

Idz sie leczyc chyba mialas ciezkie dziecinstwo.

Jestee p******a :D

Chcialas zeby nie czuli sie takimi wiesniakami jakimi w rzeczywistosci sa autorko jakas ty dobroduszna:D

Wlasnie mialam dobre dziecinstwo, czulam sie kochana, niczego mi nigdy nie brakowalo ani od strony emocjonalnej ani finansowej.

Smiejecie sie a dla mnie to naprawde jest problem. Zanim cos powiem przemysle kilka razy, snuje rozne scenariusze jakbym sie zachowala w okreslonych sytuacjach (wymyslonych poki co ale zycie zyciem, kiedys moze znajde sie akurat w ktorejs z nich). Ludzie bardzo mnie interesuja i oddalabym ostatni kawalek chleba innym

Kiedys ktos wkopal mnie celowo w sytuacje ktora zagrozila zyciu innej osoby.Wzielam wine na siebie zeby ratowac zycie tej osoby a narazalam swoje. Cudem nic sie nie stalo a bylam przygotowana na najgorsze. Ta winna osoba smiala sie w twarz, a ja nie czuje urazy tylko ciesze sie jak ktos inny nie poczuje sie zraniony

Jesteś zaburzona. Masz problem z samooceną/samoakceptacja. Rozpinasz się na krzyżu i podświadomie uważasz, że to wyczyn. Bycie dobrym/miłym dla innych swoim kosztem, to nie jest zdrowy odruch.

Nie uwazam ze to wyczyn. Nie sprawia mi to trudnosci, nie czuje sie lepiej czy gorzej przez to co robie.

A jak twoje zdrowie fizyczne? Chroujesz na coś?

To nieprawda, autorko. Gdybyś postąpiła inaczej czułabyś się gorzej. To już wystarczający motyw. ;-)

Nie, jestem zdrowa a dlaczego pytasz?;>

Jeśli celowo narażasz się na niebezpieczeństwo, śmieszność, pogardę itp to nie masz instynktu samozachowawczego i szacunku do samej siebie. Rozumiem chęć pomocy, ratowania świata, zmienia czegoś na lepsze, robienia dobrych rzeczy dla innych, wspierania potrzebujących itd ale są w tym granice zdrowego rozsądku. Jeśli Ty wstawiasz się za Kowalską, a Kowalska nie okazuje wdzięczności tylko się śmieje z Ciebie, a Ty nadal chcesz pomagać tej samej Kowalskiej, to jesteś frajerką. Są ludzie, którym nie warto pomagać. Taka Kowalska jak zauważy, że można Cię dowolnie wykorzystać, a Ty przyjmiesz wszystko na klatę, to będzie z tego korzystać. Myśl trochę dziewczyno.