nie wyobrazam sobie siebie z kims

czuje sie jak kosmitka.. Nie chodzi o to, ze nie chce, ze uwazam, ze mezczyzni sa do bani, nie jestem jakas bardzo anty, nie ma we mnie zlosci. Na mysl o zwiazku czuje jedynie wielki smutek, mam takie poczucie, ze po co to, co ja bym z kims robila? Jak bysmy wytrzymali ze soba? Predzej czy pozniej bysmy chyba mieli siebie dosyc? i tak dalej i tak dalej :( czuje sie taka nie do zaokceptowania, nie do pokochania, ze calkiem jakby omijam ten temat, staram sie nie myslec zbyt duzo zeby mi nie bylo smutno.. nie wiem skad to mam. Nie jestem jakas strasznie niesmiala, jedynie na mysl o milosci, zwiazku robie sie taka zamknieta i pospinana. Mysle o tym czasem bo musze nieraz kogos odrzucic, czego nienawidze, nienawidze robic komus przykrosci, mam wyrzuty sumienia ze jestem taka dziwna i tak dalej. Mysle tez sobie, ze co on we mnie widzi, zebym za bardzo sie nie cieszyla bo i tak jestem nikim. i tak predzej czy pozniej bedzie mial dosyc. Rozumie ktos?

Rozumiem w 100%. Nie jesteś dziwna. Wiem, że czasem to trudne ale idź za swoimi przekonaniami a nie za stadem. Jeśli nie chcesz być w związku to w nim nie bądź. To normalne. Ja również odrzucam ludzi gdy tylko zobaczę, że chcą czegoś "więcej" to nie dla mnie. Jeśli jednak chciałabyś być w związku a jesteś zamknięta w sobie to myślę, że musisz zrobić ten pierwszy krok. On zawsze jest najtrudniejszy, ale może to sprawi że będziesz szczęśliwsza

Ja cię rozumiem. U mnie to inne podłoże głównie ale też sobie tego nie wyobrażam na co dzień. Starych drzew nie można przesadzac chyba jednak :D

Zawsze w życiu trzeba spróbować słodkiej niewoli , żeby pózniej docenić wolność .To znana kolejność i konieczna.