Uparta rodzina

Chyba potrzebuję by ktoś z boku spojrzał na sprawę, bo być może, ja źle rozumuję. Moi rodzice mają duży dom, w którym całe piętro było niezamieszkane. Zgodzili się byśmy z mężem i dzieckiem tam zamieszkali, bo nasze mieszkanie było dla nas już za małe. Zgodzili się także na osobną zewnętrzną klatkę schodową. My z mężem chcieliśmy wziąć ekipę budowlaną i na własny koszt wszystko zrobić. I tutaj pojawił się problem, bo mój ojciec nie wyraził na to zgody i stwierdził, że on sam z pomocą mojego męża to zrobi. Mimo wielokrotnie ponawianych próśb ciągle jest uparty i przez to najprawdopodobniej nie uda nam się skończyć remontu przed narodzinami drugiego dziecka. Dodam, że jak dowiedział się, że awaryjnie szukamy ekipy, żeby jednak dotrzymać terminu, to się wściekł i zrobił z nas tych najgorszych, co nie doceniają jego pracy. Dodatkowo już od ponad pół roku ciągle nas zwodzi co do etapów prac i przez to musieliśmy przenieść się do nich na jeden pokój we trójkę, bo nie miałabym z kim córki zostawić po powrocie do pracy, a miała się nią opiekować moja mama. Mieszkanie na tym jednym pokoju było wyjściem awaryjnym i miało trwać 3 miesiące, minęły 4 i końca nie widać. Z mężem doszliśmy do wniosku, że jeżeli dalej tak będzie, to wrócimy z powrotem do naszego mieszkania. Ale wtedy to już na pewno bedziemy tymi najgorszym. Może ktoś wie jak rozmawiać z kimś, kto jest tak uparty i nie umie się komunikować?

Według Twojej wersji to oni nie potrafia sie komunikować. Według ich wersji byc może byłoby inaczej. Ale możecie powiedziec rodzicom, ze macie zamiar wrócić do starego mieszkania. może to ruszy ojca i zacznie cos robić w kierunku skończenia inwestycji. Może chcą mieć Was u siebie i ich to zmobilizuje.