Chciałabym wreszcie mieć chłopaka!!!

Boże, ale jestem poirytowana. Mam 17 lat i naprawdę chciałabym wreszcie kogoś bliżej poznać, mieć kogo przytulić, potrzymać za rękę. Niby mam jeszcze czas, wiem, ale coś mnie trafia jak koleżanki chwalą się wspólnymi zdjęciami, wakacjami, jedna stwierdziła, że jej marzeniem jest założyć jak najszybciej rodzinę, zrobiła maturę, wzięła ślub, urodziła dziecko, studiuję i szczęśliwa zadowolona, bo właśnie tego chciała. A ja? Co ja mam szkarłatną literę na czole wypaloną? Coś ze mną nie tak, że nikt mnie nie chce? W miarę ładna jestem, wszystko na swoim miejscu mam. Uczę się dobrze. Plany na przyszłość mam. Znajomych też mam. W rodzinie wszystko w miarę dobrze, a chłopaka jak nie było, tak nie ma. Sama nie wiem...

ja pierwszego chłopaka miałam w wieku 29 lat :) także nie narzekaj

Pokaż zdjęcie to cię ocenię :)

Rozumiem Cię. Dokładnie tak samo czułam 10 lat temu. A rok później związałam się ze swoim obecnym mężem :) Tylko, że musiałam przejąć inicjatywę i być cierpliwa. Na pewno wszystko jest z Tobą jak należy. Jeśli w okolicy nie ma nikogo, kto wpadłby Ci w oko, to zapisz się na jakieś zajęcia dodatkowe albo np. zgłoś na młodzieżowy wyjazd wakacyjny. Najłatwiej poznać bliżej kogoś fajnego, gdy robi się razem to, co się lubi.